نقدی بر کتاب وفاداری و رهبری در جامعۀ اوایل دورۀ اسلامی و ترجمه‌های آن

جامعه اسلامی در قرون سوم و چهارم هجری به‌علت تسلط آل‌بویه، حکومت‌گران ایرانی و شیعی بر دستگاه خلافت عباسی سنی‌مذهب، دارای اهمیت است و به همین علت موردتوجه ایران‌شناسان و اسلام‌شناسان قرار گرفته است. تحقیق درباره این دوره از تاریخ به شناخت دقیق از جامعه اسلامی، جامعه ایرانی، و هم‌چنین دیدگاه‌های اهل تسنن و تشیع نیاز دارد. کتاب متحده با رویکردی به دو مولفه رهبری و وفاداری در جامعه اسلامی و با تاکید بر دوره آل‌بویه نگاشته شده است. این‌که نویسنده تا چه‌اندازه توانسته است فهم دقیقی از تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام ارائه دهد و مترجمان در رفع کاستی‌های مولف موفق عمل کرده‌اند سوالاتی بوده که مقاله حاضر به‌روش تطبیقی درصدد نقد اثر و ترجمه‌های آن با دو رویکرد نقد درونی و بیرونی اقدام کرده است. نتیجه نشان می‌دهد که اثر باوجود داشتن نوآوری و خلاقیت در انتخاب بحث‌های اجتماعی، به‌علت عدم شناخت صحیح مولف از جامعه اسلامی و آداب و فرهنگ ایرانی، دچار اشکالاتی در فهم و انتقال آن شده است. درضمن ترجمه اول، به‌علت هم‌خوانی مترجمان به‌لحاظ تخصص علمی توانسته است ترجمه قابل‌قبول‌تری ارائه کند.