نقد و بررسی کتاب‌ آموزش کاربردی واژه (جلدهای 1 و 2) از‌دیدگاه طرح درس تکلیف‌محور و بازبینۀ رابدی

آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان ازجمله حوزه‌های نوپایی است که به پژوهش و بررسی از ابعاد گوناگون به‌خصوص مواد آموزشی نیاز دارد. پژوهش حاضر به بررسی جلد اول و دوم کتاب آموزش کاربردی واژه‌ و تکالیف ذکرشده آن می‌پردازد. بدین‌ منظور، از بازبینه رابْدی (rubdy 2003) به‌‌منزلۀ مدل تحلیلی استفاده شد. هم‌چنین، دیدگاه‌های مدرسان و زبان‌آموزان درقبال کتاب یادشده با درنظرگرفتن رویکرد تکلیف‌‌‌محور بررسی شد. تحلیل نظرهای مدرسان کتاب نشان داد که این اثر در ایجاد یادگیری مشارکتی، ارائۀ تکالیف واقعی، و طبقه‌بندی مطالب موفق بوده است. هم‌چنین، مشخص شد که این کتاب در انگیزش خلاقیت در یادگیری زبان‌آموزان و افزایش قدرت نوآوری در تدریس مدرسان موفق نبوده‌ است. بنابر نظر زبان‌آموزان، کتاب آموزش کاربردی واژه در فراهم‌کردن فضای مناسب برای یادگیری مشارکتی، ارائۀ محتوای واقعی، و معرفی فرهنگ ایرانی موفق عمل کرده است، اگرچه در تقویت قدرت خلاقیت در یادگیری زبان، برآورده‌کردن نیازهای زبان‌آموزان، و ارائۀ تعداد فعالیت‌های لازم به بازنگری نیاز دارد. می‌توان گفت که هر دو جلد این کتاب نیاز به گنجاندن تکلیف‌هایی دارند که با هدف برقراری ارتباط طراحی شده‌ باشند و بتوانند یادگیرنده را به هدف ترسیم‌شده نزدیک کنند.

A Review of Persian Vocabulary in Use (Volumes 1 & 2) Based on Taskbased Syllabus Design and Rubdy’s Model

Given the importance of materials evaluation in language teaching, particularly in Persian language teaching, the present study investigated Persian Vocabulary in Use (Volumes 1 & 2) from the perspectives of Rubdy’s (2003) model and taskbased syllabus design. To this end, a number of Persian language instructors and learners were interviewed and the two volumes of the book were analyzed. The results revealed that, according to the instructors, the book was successful in creating and developing cooperative learning, providing authentic tasks, and classifying and grading the content. However, the learners believed that the book could not develop innovative techniques for vocabulary teaching and learning, but it could provide an opportunity for cooperative learning, and authentic materials. It also well introduced Iranian culture. However, the book was not able to develop creativity. According to the learners, learners’ needs were not met throughout the book either. Regarding the tasks used in this book, it was found that the necessary tasks were missing and that there was a need for more tasks. It can be concluded that the book should be revised based on the learners and the instructor’s ideas and that more communicative tasks should be inserted to the book.