گفتمان‌های بیگانه و بایستگیِ برنامه‌ریزی برای نوآوری واژگانیِ فرادانشی در زبان فارسی

نیم‌‌نگاهی کارسنجانه بر برخی پژوهش‌ها و نگاشته‌‌های انتشار‌‌یافته درباب «واژه‌‌گزینی فارسی»، به‌‌ویژه در برخی شماره‌‌هایِ پژوهش‌‌نامۀ نامۀ فرهنگستان، از وجودِ رویکردی بیش‌‌گرایانه به‌سویِ واژه‌‌گزینیِ دانشیک در پاسخ به سرریزِ روزافزونِ نام‌واژگانِ بیگانه، به‌ویژه انگلیسی، می‌‌گوید. از خوانش و بررسیِ این جستارها برمی‌آید که فرهنگستان زبان و ادب فارسی برجسته‌‌سازی برنامۀ «واژه‌‌گزینی علمی» از ره‌گذر کانونی‌‌سازیِ رویکرد «واژه‌‌گزینی علمی» را در دستور‌کار خود گذارده است. به‌گفتارِ‌دیگر، رویکرد بررسی‌‌ها و گفتارهای انتشاریافته ازسویِ این نهادِ برنامه‌‌گذار بَسابیش به‌سویِ کانونی‌سازی کُنشِ «واژه‌‌گزینی علمی» است. درحالی‌که برابرآوری برای درون‌دادِ فزایندۀ زبان‌‌های بیگانه تنها محدود به واژگانِ دانشیک/ علمی یا به‌بیان کارشناسانه‌‌تر اصطلاحات یا نام‌واژگانِ دانشیک‌/ علمی نمی‌‌شود. بی‌‌گمان، برابرآوریِ زبانی پهنۀ گسترده‌‌تری از زبان را پوشش می‌‌دهد؛ به ‌این ‌معنا که دربرگیرندۀ گفتمان‌‌هایِ فرادانشی یا همگانی و واژه‌‌شناسی در پیوند با آن‌ها نیز است. بررسیِ روند کانونیِ برابرآوری در زبان فارسی و چگونگی و چه‌اندازگیِ نیاز به نوآوریِ واژگانی و برابرآوریِ نوواژه‌ساختی در دیگر زمینه‌‌های گفتمانیِ فرادانشیک در مقایسه با گفتمان‌‌هایِ دانشیک پرسشی است که پژوهش پیش‌روی در دو ترازِ نظری و عملی به آن پرداخته است.

Foreign Discourses and the Need To Do Planning for Nonscientific Lexical Innovation in Persian Language

A critical glance at certain studies and articles on "Persian Wordselection", especially in some issues of NameYe Farhangestan quarterly, reveals the adopting a onesided approach of scienceoriented ’word selection’ in response to the pacing overflow of foreign terms, particularly English. It is implied by reading and reviewing such studies that Iranian Academy of Persian Language and Literature (Farhangestane Zaban va Adabe Farsiye Iran) has taken onboard the act of foregrounding the ’scientific wordselection’ program via centralizing the approach of ’scientific wordselection’. In other words, the approach adopted in the studies and writings published by this planning institution are more towards centralizing the activity of ’scientific wordselection’. This is while equivalentproviding for the increasing input of foreign languages is not to be solely restricted to scientific words, or more expertly expressed, to scientific terms. Undoubtedly, lingual equivalentproviding covers a wider scope of language, incorporating the more general suprascientific discourses as well as their related lexicology. The study of the mainstream trend of equivalentproviding in Persian language and the status and magnitude of the need for lexical equivalentproviding in other suprascientific discursive fields, as compared with the scientific discourses, is the question which the present study is going to deal with.