تحلیل انتقادی کتاب التطوّر النحوی للّغه العربیّه

نقد موثر، سازنده، و مثبت نقش بسیار مهمی در پیشرفت علم و دانش دارد که باعث شکوفایی ثروت کلان هر کشوری، که همان تکنولوژی آن است، می‌شود. ازآن‌جایی‌که پیدایش، دگرگونی، و تکامل نحو عربی ازجمله مسائلی است که توجه خاصی را می‌طلبد، بنابراین، پژوهش در این زمینه بسیار ارزش‌مند به‌نظر می‌رسد. رمضان عبدالتوّاب با ترجمه کتاب التطوّر النحوی للّغه العربیّه از برجشتر اسر، در 1994 م راهی هموار در توسعه نحو زبان عربی قرار داد. نویسندۀ این کتاب نحو عربی را ازمنظر تاریخی و زبان‌شناسی بررسی کرده است و از دیگر زبان‌های سامی ازجمله عبری، اکدی، حبشی، و آرامی نیز سخن به‌میان آورده است. با تحلیل کمّی و کیفی محتوای این کتاب می‌توان دریافت که این کتاب دو هدف اساسی را دنبال می‌کند: 1. بررسی نحو زبان عربی ازمنظر تاریخی: یعنی ازمنظر شکل‌گیری و پیدایش، تکوین، حروف اصلی، انواع جمله، بناء، و تغییرات ایجادشده در آن درطول زمان، 2. بررسی تشکیلاتی و ساختاری زبان که در حوزه زبان‌شناسی واقع می‌شود. می‌توان این کتاب را در عنوان درسی «تحقیق در مسائل صرفی و نحوی» در دوره دکتری زبان و ادبیات عربی در دانشگاه‌های ایران پیش‌نهاد کرد.

The Critical Analysis of the Book “A’taTawor A’naHwi Le’loghate Al’Arabiy”

Constructive criticism has asignificant impact on the scientific development which leads to the flourishment of the country’s whole wealth, i.e. its technology. As the emergence, revolution, and maturity of the Arabic language can be regarded as the problems which demand a particular heed, the research therein also seems very valuable. In this paper, the book “A’taTawor A’naHwi Le’loghate Al’Arabiy” written by Bergeshter Eser(1994) and researched and translated by Ramazaan AbdA’ta’waab has been put into criticism. Besides mentioning other semiotic languages such as Hebrew, Akkadian, Aramaic, and Habashi, this book has studied the Arabic syntax from the historical and linguistic viewpoints. Through the quantitative and qualitative analyses, it was understood that the book seeks two major objectives: first, studying the Arabic syntax from the historical viewpoint, that is, in terms of emergence, major letters, types of the sentence, the basic [of the language], and the changes applied to it over time; second, studying it structurally, which occurs in the linguistic scope. On the whole, this book has paved the way for the development of the Arabic syntax. In addition, it could reasonably be suggested that this book be included into the curriculum of Arabic language and literature at the PhD level for the course of Research into Arabic Word Formation and Syntax especially in Iran’s universities.