نظری انتقادی بر روش‌شناسی در علم حقوق مطالعه موردی: کتاب روش تحقیق در علم حقوق

روش‌‌شناسی در هر علم باری عظیم را بر دوش می‌‌کشد و هویتی از علم مورد‌نظر در گروِ اتقان روش‌‌های پژوهش آن علم و روش‌‌شناسی مرتبط با آن خواهد بود. مدت‌هاست که علم حقوق در نگاهی کتاب‌خانه‌‌ای و تک‌بعدی نسبت به روش پژوهش و روش‌شناسی متناسب با آن به‌سر می‌‌برد.‌ درحالی‌که در رشته‌های دیگر علوم انسانی، مانند مدیریت، پیشرفت‌‌هایی در حوزه روش تحقیق و پیوند آن با نیازهای جدید صورت پذیرفته است که می‌‌تواند راه‌گشای بسیاری از مسائلِ علم حقوق نیز باشد. به‌علت کمبود روش‌‌های تحقیق متقن و مستحکم در علم حقوق، دیر زمانی است که فضای رکود بر این رشته حاکم شده است؛ به‌طوری‌که نهایت آن‌چه در این علم به هم‌اندیشی می‌کشد، سخن از قانون یا مبانی آن است که با تکیه بر بررسی اسناد و مطالعات کتاب‌خانه‌‌ای انجام می‌گیرد. برخلاف این رویه ناقص در علم حقوق، در علم مدیریت حرکت‌‌ها و پیشرفت‌‌های خوبی صورت گرفته است و گام‌‌های روبه‌جلو محسوس بوده است. این مقاله، با نقد کتاب روش تحقیق در علم حقوق، گامی درجهت نزدیک‌کردن این دو رشته (مدیریت و حقوق) به یک‌دیگر برداشته است و راه‌بردهایی برای استقراض روش‌‌های تحقیق جدید برای علم حقوق از علم مدیریت پیش‌نهاد کرده است.