نقد و تحلیل مجلدات هشتم، نهم، و دهم از تاریخ ادبیات کودکان ایران

در این مقاله، سه جلد آخر مجموعه تاریخ ادبیات کودکان ایران، تالیف محمدهادی محمدی و زهره قایینی، را در دو حوزه کلی ارزیابی کردیم: الف) مقدمات و زمینه‌های نظری، شامل: 1. نداشتن پیشینه کامل، 2. مشخص‌نبودن مبنای نظری و رویکرد نویسندگان در نوشتن تاریخ ادبیات و، به‌طور خاص، تاریخ ادبیات کودکان؛ ب) مسائل ساختاری و محتوایی، شامل: 1. نداشتن ساختار منسجم، 2. مشخص‌نبودن تعاریف و اصطلاحات و گسست اثر از زمینه نظری ادبیات کودکان در ایران و جهان، 3. ارجاع‌ندادن به منابع معتبر و طرح مدعاهای اثبات‌‌نشده، 4. گستردگی بیش از حد دامنه کار، 5. مشخص‌نبودن مبنای دوره‌بندی‌ها، 6. مسائل مربوط به هیئت و ظاهر کتاب، و 7. مشکلات نگارشی و ویرایشی. درمجموع، علی‌رغم اشکالات نظری، ساختاری، و محتوایی، ارزش اصلی این مجموعه را می‌توان در گردآوری منابع و اسناد مربوط به تاریخ ادبیات کودکان (به‌خصوص اسناد نادر) دانست و آن را به‌منزله منبع مهمی در این زمینه معرفی کرد.