نقد تاریخ‌نگاری دورۀ آققویونلو
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
طاهرخانی رضا ,سپهری محمّد
|
|
منبع
|
پژوهشنامه انتقادي متون و برنامه هاي علوم انساني - 1397 - دوره : 18 - شماره : 1 - صفحه:235 -257
|
|
|
|
|
چکیده
|
برخلاف اهمیت تحولات سیاسی و فرهنگی ایران در دوره فرمان‌روایی آق‌قویونلوها در نیمه دوم سده نهم هجری قمری، شمار متون و منابع اصلی مربوط به این دوران فراوان نیست و همه آن‌چه تاکنون شناسایی شده هنوز به‌صورت انتقادی منتشر نشده‌اند. در حوزه تاریخ‌نویسی آثاری که در این دوره تالیف شد ادامه همان روش ساده‌نویسی اواخر سده هفتم بود. نثر منشیان و مورخان این دوره مصنوع و فنی است؛ این نویسندگان در ستایش ترکمنان آققویونلو غلو بسیار کرده و آنان را یگانه شایستگان پادشاهی و خلافت اسلامی روزگار خود دانسته‌اند. تواریخ این دوره هرکدام مکمّل یک‌دیگرند و تاریخ‌نویسی آن بیش‌تر برمبنای مشاهدات شخصی و دست‌رسی به اسناد آن دوره نگاشته شده و از این نظر حائز اهمیت بسیاری است. حال پرسش اصلی پژوهش این است: نقاط ضعف و قوت تاریخ‌نگاران دورۀ آققویونلو در تالیف کتاب‌هایشان کدام‌اند؟ به‌نظر می‌رسد این پژوهش توانسته مبانی، اصول جهان‌بینی، و نقاط ضعف و قوت تاریخ‌نگاری دورۀ آققویونلو را تبیین کند. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی با تکیه بر منابع کتاب‌خانه‌ای استفاده شده است.
|
|
کلیدواژه
|
آققویونلو، تاریخ‌نگاری، ابوبکر طهرانی، فضل‌الله روزبهان خنجی، ادریس بدلیسی، جلال‌الدین محمد دوانی
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی, گروه تاریخ, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
sepehran55@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|