بررسی و نقد کتاب رشد فقرزدا

کتاب رشد فقرزدا به بررسی تجربه موفق هشت کشور بنگلادش، برزیل، غنا، هند، اندونزی، تونس، ویتنام، و اوگاندا در دست‌یابی به رشد اقتصادی هم‌راه با کاهش فقر می‌پردازد. مزیت نظریه رشد فقرزدا این است که به‌جای این‌که بر بازتوزیع درآمد برای فقرا متمرکز شود، بر الگوی رشد اقتصادی متمرکز می‌شود و رشد مشارکتی را مطرح می‌کند. رشد فقرزدای مطلق (در تجربه هند) و رشد فقرزدای نسبی (در تجربه بنگلادش) در این کتاب به‌کار رفته است. روشن نیست که میزان کاهش فقر چه‌قدر باید باشد تا رشد فقرزدا باشد. افزون‌برآن، در این کتاب، رشد فراگیر که مفهومی عام‌تر از رشد فقرزداست، درنظر گرفته نشده است. در این مقاله سیاست‌های رشد فقرزدای هند با محوریت ریشه‌کنی فقر مطلق، طی سال‌های 1958 تا 2000 با سیاست‌های رشد فراگیر در برنامه پنج‌ساله یازدهم و دوازدهم هند (2007-2017) مقایسه شده است.