بررسی رابطه میان بهزیستی درونی با معیارهای انتخاب همسر جوانان گناباد

بهزیستی درونی جزء روان شناختی کیفیت زندگی است و شامل دریافت های فرد از میزان هماهنگی بین هدف های معین و ترسیم شده با پیامدهای عملکردی است که در فرایند ارزیابی های مستمر به دست می آید و به رضایت درونی و نسبتاً پایدار در توالی زندگی منتهی می شود. یکی از متغیرهای شناختی که با سطح بهزیستی درونی مرتبط است، شیوه های گزینش در افراد است. افراد با شیوه گزینش بیشترخواهی یا واقع خواهی چه در بعد ظاهری یا رفتاری و چه در بعد انتخاب های ذهنی، سطح شادی معینی را تجربه می کنند. هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین بهزیستی درونی آزمودنی ها با معیارهای انتخاب همسر می باشد. روش پژوهش این تحقیق مقطعی و از نوع همبستگی در سال 1392 انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه جوانان واقع در سن 18-25 سال ساکن شهر گناباد است که 200 نفر از آنان به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با سهم انتخاب گردیدند. میزان بهزیستی درونی به کمک مقیاس ترکیبی (ترکیب نمرات دو مقیاس رضایت از زندگی داینر و طیف شادکامی آکسفورد) سنجیده شده است. نتایج داده ها بیانگر این است که 16% از پاسخگویان دارای  هزیستی درونی متوسط، 50/5% بهزیستی بالا و 33/5% بهزیستی بسیار بالا بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که معیارهای ظاهری ( r=0/59)، معیارهای مذهبی ( r=0/66)، معیار پایگاه اجتماعی ( r=0/34) و معیارهای اخلاقی ( r=0/64) با بهزیستی درونی رابطه مثبت و معناداری دارند ( p<0/05).