بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و رضایت شغلی معلمان شهر مشهد

تعریف رضایت شغلی به اختصار عبارت از نگرش مثبت و خوشایند فرد به شغل خود می باشد. برای تحقق اهداف سازمانهای مختلف موجود در جامعه لازم است که کارکنان آن از رضایت شغلی مطلوبی برخوردار باشند و معلمان به عنوان یک قشر فرهنگی که نقشی تعیینکننده در تربیت نیروی انسانی و هم چنین ارتقای فضای فرهنگی- اجتماعی جامعه به عهده دارند؛ برای ایفای نقش و کارکردهای خود لازم است که از رضایت شغلی کافی برخوردار باشند. اعتماد اجتماعی که عبارت از سطح اطمینان و عواطف مشترک افراد درگیر در یک رابطه اجتماعی تعریف شده است از مهم ترین ابعاد و مولفه های سرمایه اجتماعی محسوب میگردد و معلمان به عنوان یکی از اقشار تاثیرگذار و مرجع جامعه نیاز به آن دارند که از اعتماد اجتماعی کافی برخوردار باشند تا بتوانند رسالت و مسوولیت های خود را به خوبی ایفا کنند. پژوهش حاضر به بررسی میزان اعتماد اجتماعی و رابطه آن با میزان رضایت شغلی معلمان شهر مشهد پرداخته است. روش پژوهش، پیمایشی و جامعه آماری کلیه معلمان رسمی و مشغول به تدریس مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان شهر مشهد بوده که تعداد آنها 18828 نفر است که 298 نفر از آن ها بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شده است. شیوه نمونه گیری طبقه بندی متناسب چند مرحله ای بوده است. روش اصلی جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است که از روایی و پایایی مناسب برخوردار بوده است. روایی از نوع محتوایی یعنی مراجعه به متخصصان که عمدتاً اساتید دانشکده علوم اجتماعی بودهاند و برای سنجش پایایی از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده که این ضریب برای اعتماد اجتماعی برابر با 89/0 و برای رضایت شغلی برابر 83/0 بوده است. یافته های تحقیق نشان داد که میزان اعتماد اجتماعی در حد متوسط، میزان رضایت شغلی متوسط رو به بالا بوده است و بین اعتماد اجتماعی و رضایت شغلی رابطه معناداری وجود داشته است به این معنا که هر چه میزان اعتماد اجتماعی در بین معلمان شهر مشهد افزوده شود، بر میزان رضایت شغلی آن ها نیز افزوده می گردد.