ازدواج های اعراب و خراسانیان در عهد امویان

ازدواج های اعراب و خراسانیان در عهد امویانعلی اکبر عباسیچکیدهپس از ورود اسلام به ایران، اعراب در شهرهای زیادی بویژه در خراسان اسکان یافته و به صورتی مسالمت­ آمیز با بومیان زندگی می­ کردند. موضوع ارتباط آنان با هم، نهایتاً منجر به ازدواج هایی بین دو گروه شد. دیدگاه دین اسلام در ارتباط با ازدواج نژادهای مختلف با دید ایرانیان و اعراب یکسان نبود. تحلیل ارتباط و انس اعراب اسکان یافته در خراسان با بومیان آن ناحیه و روند فراز و نشیب­ ها و تبعات آن موضوع این مقاله است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی - تحلیلی می­ باشد. با اینکه دین اسلام و سیره پیامبر(ص) تعصب و برتری طلبی نژادی را محکوم می­ نمود اعراب فاتح در ابتدا دید خوبی نسبت به ازدواج با بومیان بویژه زن دادن به آنان نبودند، ولی تدریجاً این حس حداقل در بین گروه ­هایی از آنان کم رنگ گردید به خصوص که اعراب نمی ­توانستند جدا از بومیان به زندگی خود ادامه دهند و آموز­ه­ های دینی ­شان نیز خلاف تعصبات قبیله ­ای بود و سابقه تمدنی ضعیف تری از مغلوبین داشتند و آن را انکار هم نمی­ کردند. بر اثر ازدواج­ ها بین عرب و عجم دو رگه­ هایی که بعضاً شخصیت­ هایی مهم هم در بین آنان بود، پیدا شدند.واژگان کلیدی: اعراب، ایرانیان، اسلام، ازدواج، تعصب نژادی، امویان، خراسان.