بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر احساس امنیت ساکنان حاشیه شهرهای بجنورد، شیروان و اسفراین

احساس امنیت، یکی از ابعاد اساسی مفهوم امنیت در معنای کلی آن است. درواقع زمانی که فرد احساس کند در جامعه و تعاملات اجتماعی خطری جان، مال یا سلامتی وی را مورد تهدید و تعرض قرار نمی دهد، می توان گفت فرد دارای احساس امنیت است. احساس امنیت یکی از نیازهای مبرم بشر است؛ بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه ‌فرهنگی و ابعاد آن بر احساس ‌امنیت در بین ساکنان حاشیه‌نشین شهرهای بجنورد، شیروان و اسفراین است. روش انجام پژوهش حاضر پیمایشی است که برای نیل به اهداف پژوهش، با استفاده از فرمول کوکران412 نفر از ساکنان شهرهای مذکور به روش تلفیقی خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد سرمایه فرهنگی بوردیو و محقق ساخته احساس امنیت بود که روایی آن از طریق اعتبار محتوایی و صوری و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ تعیین شد؛ درنهایت تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار spss انجام پذیرفت. با توجه به میانگین به دست آمده (2.29)، احساس امنیت در بین پاسخگویان در حد پایینی قرار داشت. نتایج حاصل از آزمون پیرسون حاکی از وجود رابطه معنادار بین سرمایه ‌فرهنگی تجسم‌یافته با امنیت جانی، مالی و شغلی بود. همچنین آمارهای استنباطی مبین رابطه معنادار بین متغیر سرمایه ‌فرهنگی عینیت‌یافته و بُعد امنیت مالی و شغلی بود؛ اما براساس یافته‌های پژوهش، رابطه‌ای بین سرمایه ‌فرهنگی عینیت‌یافته با امنیت جانی و عاطفی وجود ندارد. علاوه ‌بر این، نتایج نشان داد سرمایه ‌فرهنگی نهادینه‌شده اثری بر میزان احساس امنیت شهروندان ندارد؛ درنتیجه تحولات اخیر در مسیر اهمیت‌یافتن ‌فرهنگ و فرهنگی شدن؛ سرمایه و دانش فرهنگی می‌تواند حیاتی‌ترین بخش زندگی که همان احساس ‌امنیت است را تحت‌الشعاع قرار دهد.