نقش پیش‌بینی‌کننده سرمایه‌ اجتماعی در سلامت اجتماعی کارکنان (مورد مطالعه: اداره‌های پست استان خراسان جنوبی)

وجود سرمایه ‌اجتماعی، حافظ سلامتی است. افرادی که در شبکه‌ای از حمایت، اعتماد عمومی، اطلاعات و هنجارها زندگی می‌کنند، منابعی در اختیار دارند که بر سلامت آن‌ها اثر می‌گذارد. هدف این مطالعه نقش سرمایه‌ اجتماعی در پیش‌بینی سلامت‌ اجتماعی است که از دیدگاه فوکویاما (سرمایه ‌اجتماعی) و دیدگاه کییز (سلامت ‌اجتماعی) به ‌عنوان مبنای نظری استفاده شده است. رویکرد این پژوهش کمّی محور و از نوع پیمایش (توصیفی همبستگی) است. جامعه آماری و حجم نمونه، کلیه کارکنان ادارات پست خراسان‌جنوبی هستند که به ‌صورت تمام شماری، برای حجم نمونه انتخاب شده اند. ابزار جمع‌آوری یافته ها پرسش نامه‌های استانداردشده سرمایه‌ اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) و سلامت ‌اجتماعی کییز (1998) است. ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برای سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی برابر با 0.952 و 0.646 به دست آمده است. تحلیل ها با استفاده از نرم‌افزارهای spss ویراست 22 و نرم‌ افزار آموس (amos) ویراست 24 انجام شده اند. یافته های آمار توصیفی حاکی از آن است که از نظر پاسخگویان، میانگین متغیرهای سلامت اجتماعی (54.2%) و سرمایه اجتماعی (50.8%) متوسط به دست آمده است. بر اساس فرضیه ها بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (ساختاری، شناختی و ارتباطی)، جهت تحقق و تقویت سلامت اجتماعی، رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشته است (0.01>p). بر اساس نتایج بتای مدل رگرسیونی مولفه های ارزش ها، همکاری، روابط، شبکه ها، اعتماد و تعهد، به ترتیب به بهترین وجه، متغیر ملاک را تبیین کرده اند و مقدار ضریب همبستگی (r) سرمایه اجتماعی 0.447 به دست آمده که نشان از مولفه‌های متغیر رابطه همبستگی نه چندان قوی با سلامت اجتماعی بوده است. در نهایت نزدیک به 20% از کل تغییرات میزان سلامت اجتماعی، متاثر از نقش پیش بینی کننده سرمایه اجتماعی و مولفه های سازمانی آن بوده است.