بررسی مقایسه‌ای رابطه تولید زعفران، تعاون و یاریگری در روستاهای خراسان جنوبی

زعفران یکی از مهمترین رستنی های ایران است که به دلیل کار دسته جمعی و ابعاد مشارکتی آن نقشی مهمی در افزایش تعاون و یاریگری داشته است، بر این اساس هدف این مقاله بررسی رابطه میان تولید زعفران و ایجاد و استمرار تعاونی های سنتی در روستاهای خراسان جنوبی است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری 82000 بهره بردار کشاورز خراسان جنوبی در سال 1398 بوده است. با استفاده از فرمول کوکران نمونه مورد مطالعه550 نفر کشاورز (زعفران کار و غیر زعفران کار) تعیین گردید. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. ابزار گردآوری داده‌ ها پرسشنامه‌ های محقق ساخته است که اعتبار آن به وسیله تعدادی از اعضای هیئت علمی دانشگاه سنجیده شده است. پایایی ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق آلفای کرنباخ مورد سنجش قرار گرفت که مقدار آلفای محاسبه شده برابر با 0.82 حاصل شد. یافته ها نشان داد که ارتباط تعاون با تولید زعفران با مقدار t به دست آمده 17.32 تا (0.001) معنادار است. به عبارت دیگر، تولید زعفران نقش مهمی در حفظ و استمرار تعاونی های سنتی در روستاهای زعفران کار دارد. همچنین تفاوت بین روستاهای زعفران کار و غیر زعفران کار در پنج مولفه تعاون (امور غیر کشاورزی، در کاشت، داشت و برداشت محصول و تعاون در تاسیس شرکت های تعاونی) تا سطح (0.001) معنادار بود. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد که سازمان ها و نهادهای متولی تولید محصولات زراعی افزایش تولید زعفران را در سرلوحه برنامه های خود قرار دهند.