بررسی علل نبود کوشک در باغ گلشن طبس

باغ ایرانی در گستره فرهنگ و هنر ایران، نمودار هویت مردم و شیوه تعامل آنان با طبیعت و نشانه‌ای از هم‌آوایی نیازهای انسان با طبیعت است. بنابر دیدگاه ایرانیان، باغ نماد بهشت موعود است. شاید بتوان دلیل این سخن را کمبود آب،‌ آفتاب سوزان و به‌دنبال آنها دشواری پرورش گیاهان و درختان در فلات خشک ایران دانست. باوجود چنین مشکلات اقلیمی از دیرباز، باغ‌هایی سرسبز که بیشتر آنها از ساختار معماری برخوردار است، برای تامین رفاه و آسایش زندگی مردم در این پهنه ساخته‌شده که بسیاری از آنها در دل کویر قراردارند. باغ‌های طبس نیز از این گونه‌اند. بر?اساس منابع مکتوب، اتفاقات تاریخی و موقعیت قرارگیری باغ گلشن در بافت شهر طبس، این باغ مهم‌ترین باغِ شهر است که انتهای شرقی خیابان گلشن بنا شده‌است. با در?نظر گرفتن بستر قرارگیری باغ حکومتی گلشن، توجه‌به ارزش تاریخی و زیستی آن در واحه طبس، احساس‌می‌شود. روش تحقیق مورد استفاده در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی با بهره‌گیری از منابع مکتوب است. روند پیشبرد این مقاله نیز بدین‌گونه است که نخست شهر طبس معرفی‌می‌گردد و سپس ویژگی‌های فضایی و کالبدی باغ گلشن توصیف خواهدشد. پس از آن، با نگاهی تحلیلی به این ویژگی‌ها، نگارندگان می‌کوشند تا پاسخی مناسب را برای علت نبود معماری کوشک در این باغ ارایه‌دهند. درنهایت پس از بررسی?های انجام شده چنین به?دست آمد که هماهنگی با کهن?الگو، هماهنگی با شرایط اقلیمی، سکونت مناسب و امنیت درون ارگ حکومتی و سازگاری آن با نحوه زندگی مردم منطقه برای توجیه نبود معماری کوشک در باغ گلشن، قابل بیان است.