سنت ستی هند در دیوارنگاره کاخ چهلستون و مثنوی سوزوگداز

در بعضی از دوره?های تاریخی هند، زن هندو معتقد است اگر پس از مرگ شوهرش در آتش تدفین او خود را بسوزاند، «سَتی» شده است و با این عمل به الهه عشق و وفاداری نایل و مستقیم وارد بهشت می?شود. در حدود سال 1010 هـ?.ق. شهنشاه اکبر پادشاه هند به شاعر معروف ایرانی مقیم هند «محمدرضا خبوشانی» دستور منظوم?ساختن عشق و وفاداری زنان هندو را در قلمرو «ستی» می?دهد. این مثنوی درحدود سال 1060 هـ??.ق. سه بار توسط هنرمندان عصر شاه?عباس?دوم مصور می?شود. هم?چنین، یک دیوارنگاره از انجام آیین ستی?شدن بانوی جوان هندی با سبک نقاشی دو رگه هند و ایرانی‏ در کاخ چهلستون اصفهان نقاشی می?شود. پاسخ به اینکه آیا شهنشاه اکبر و شاه?عباس?دوم قصد داشته?اند با تکیه بر مفهوم مشترک عشق، وفاداری و پاکدامنی زنان ایرانی و هند ازطریق شیوه?های ادبی و تجسمی به استحکام روابط فرهنگی و سیاسی بپردازند؟ شیوه تحلیل موضوعی با تکیه بر اسناد تاریخی سنت ستی در فرهنگ هند، متن و نگاره مثنوی سوز‏?وگداز و دیوارنگاره کاخ چهلستون راه?گشای این مسیله است. این بررسی نشان می?دهد با توجه به سفارش اکبرشاه برای منظوم‏ساختن سنت ستی به شاعر ایرانی، حمایت شاه?عباس?دوم برای مصورسازی آن مثنوی و دیوارنگاره ستی?شدن بانوی جوان هندی با سبک نقاشی ایرانی هندی در یکی از کاخ?های مهم سلطنتی در کنار دو موضوع عاشقانه (یوسف ?و زلیخا و خسرو و شیرین) در فرهنگ ایران، آنها قصد داشته?اند با یکسان?سازی و نوسازی یک مضمون مشترک در فرهنگ دو ملت به شیوه?های ادبی و تجسمی، به استحکام روابط فرهنگی و سیاسی بپردازند.