ارزیابی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی یک صنعت تولید آلومینیوم با استفاده از روش‌های Reba و Qec

مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی، رایج ترین اختلال در محیط های کاری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و تعیین سطح ریسک ابتلا به این اختلالات، در کارگران یک صنعت تولید آلومینیوم در تهران انجام گرفت.روش ها: در این مطالعه مقطعی، به منظور بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارگران خط تولید (82 نفر)، از پرسشنامه نوردیک و برای تعیین سطوح ریسک اختلالات، وضعیت بدنی کارگران دو روش reba و qecمورد استفاده قرار گرفت. از نرم افزار spss نسخه 16و آزمون آماری کای دو برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتا یج: 9/83 درصد کارگران، حداقل از ناراحتی یکی از نواحی بدن طی یک سال گذشته شکایت داشتند. بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در کمر، زانو و مچ/دست به ترتیب با 2/48، 7/35 و 9/33 درصد گزارش شد. بین سن، سابقه کار، شاخص توده بدن و شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی ارتباط معنی داری یافت شد. اما بین نمرات نهایی reba و qec با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی ارتباط معنی داری یافت نشد، 6/43 و 2/67 درصد از پوسچرهای ارزیابی شده به ترتیب با reba وqec دارای سطح ریسک بالا و بسیار بالا بودند.بحث و نتیجه گیری: شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی و از طرفی سطح بالای ریسک ابتلا، لزوم انجام اقدامات اصلاحی را در اولویت قرار می دهد. بیشتر بودن سطح ریسک بالا در روش qec نسبت به reba را می توان به قابلیت روش qec در بررسی توام پوسچر کاری و ریسک فاکتورهای ناشی از کار و اختلالات روحی روانی موثر در بروز این اختلالات نسبت داد.