گزارش فنی: ارزیابی روش‌های استدلالی، ‏scs‏ و سیپرسکریک برای تعیین ضریب رواناب ‏حوضه‌های با مساحت کمتر از 50 کیلومتر مربع استان مازندران

رواناب به عنوان یکی از مولفه های بیلان آب حوضه، اهمیت زیادی در آبخیزداری و مدیریت منابع آب دارد. برآورد مناسب میزان رواناب، مستلزم تعیین ضریب رواناب می باشد. در این پژوهش، ضریب رواناب با دوره بازگشت های 25 و 50 ساله حوضه های تا مساحت 50 کیلومتر مربع استان مازندران با استفاده از سه روش استدلالی، scs و سیپرسکریک برآورد شد. از نرم‌افزار gis برای همپوشانی لایه ‌ها و تحلیل اطلاعات حوضه استفاده شد. جدول چاو مبنای تناظر روش های مورد استفاده در این پژوهش قرار گرفت. روش استدلالی به دلیل عدم تناظر با جدول چاو و محاسبه ضریب رواناب کمتر از واقعیت در اکثر موارد، نتایج مطلوبی ارائه نداد. روش سیپرسکریک به‌دلیل قرابت با روش scs کارایی لازم را در برخی از حوضه ها نشان داد. میانگین ضریب رواناب معادل 0.37=c25 و 0.41=c50 بیانگر دقت بسیار بالای روش scs نسبت به دو روش دیگر در این پژوهش می‌باشد. مطابق روش سازمان حفاظت خاک، کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت 25ساله به‌ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (0.06) و صفارود چهار (0.61) تعیین شد. کمترین و بیشترین ضریب رواناب با دوره بازگشت 50ساله نیز به‌ترتیب مربوط به حوزه آبخیز چالکرود یک (0.1) و صفارود چهار (0.65) برآورد شد. بر اساس نتایج به دست آمده از هر سه روش، حوضه‌های دارای بیشترین مساحت و کمترین شدت بارندگی، کمترین ضریب رواناب را دارا بودند.