طبقه‌بندی مورفولوژیکی رودخانه قزل‌اوزن سفلی و روند تغییرات آن

این پژوهش در زمینه مورفولوژی رودخانه قزل اوزن سفلی حد فاصل سد استور تا سد منجیل در دو بازه سنگی و دشت سیلابی در پریود زمانی 37ساله  بر اساس نقشه های توپوگرافی و عکس های هوایی با بازدیدهای میدانی انجام شده است. نتایج نشان داد که رودخانه در بازه کوهستانی و دشتی با میزان ضریب پیچشی متوسط 1.46 و 1.22 به‌ترتیب در زمره رودخانه پیچان‌رودی و سینوسی دسته بندی می شود. در بازه دشتی در حد فاصل سد پاوه رود تا سد منجیل به‌طول 60 کیلومتر، رودخانه، سه پلان مشخص سینوسی کانالی شکل، سینوسی بارگذار، سینوسی چندشاخه و چندشاخگی و شریانی نشان داده است، حال آن که در بازه سنگی و کوهستانی متاثر از عوامل زمین شناختی به‌صورت تنگدره مئاندری است. در طی دوره 37ساله، چندشاخگی‌ رودخانه‌ در ناحیه هزاررود به پهنای 1.2 کیلومتر توسعه داشته است که اگر این‌ روند‌ یکنواخت فرض شود، سرعت متوسط پیشروی‌ بازه‌ چندشاخه،‌ 32 متر در سال است که میزان قابل توجهی است. در منطقه‌ هارون‌ آباد تا کوه‌کن،‌ فرسایش کناری‌ به‌ شکل‌ مهاجرت حلقه‌های‌ مئاندری‌ تا 850 متر در دوره زمانی یاد شده نیز بیانگر نقش ویرانگری رودخانه در بازه های پیچان‌رودی است. بر اساس زاویه مرکزی حلقه‌ های مئاندر، 57.72 درصد حلقه ‌ها توسعه یافته، 25.93 درصد خیلی توسعه یافته، 16.05 درصد دیگر حلقه‌ ها، از نوع جوان رو به رشد هستند و لذا هنوز خسارات پیچان‌رودی رودخانه وجود دارد. غالب ‌ترین‌ حالت فرسایش در انحناهای مئاندر، حالت توسعه یافتگی‌ می‌باشد که‌ بیش از 56 درصد حالات فرسایش را به‌ خود اختصاص می‌دهد و بسته به نحوه توزیع تنش برشی آب، هندسه پیچ و شعاع انحناء نسبی آن و در نتیجه، محل تمرکز تنش برشی آب، حالات مختلف انتقال، چرخش، پیچیده شدن و پدیده میانبری نیز مشاهده شده است. بیش از 75 درصد جابه‌جایی محور رودخانه به‌سمت جناح چپ بوده، لذا احداث هرگونه سازه و راه در جناح چپ خطرآفرین خواهد بود.