بهره‌گیری از مدل Swmm در تعیین قابلیت جمع‌آوری و استحصال رواناب شهر بابلسر، استان مازندران

حوزه‌های آبخیز شهری به دلیل توسعه، دارای رفتار هیدرولوژیکی پیچیده‌تری نسبت به حوضه‌های طبیعی هستند که شناخت پاسخ هیدرولوژیکی آن‌ها به طراحی مناسب تسهیلات کنترل سیلاب کمک خواهد کرد. در این پژوهش، با استفاده از مدل swmm، به بررسی پتانسیل تولید رواناب شهری در بخشی از محدوده شهری بابلسر پرداخته شد. هدف از این بررسی، تحلیل قابلیت استحصال آب جمع‌آوری‌ شده باران در دوره‌های بازگشت‌های مختلف برای کاربرد در مصارف شهری است. بدین منظور، در مدل swmm، منطقه 69/65 هکتاری مطالعاتی در قالب شش واحد هیدرولوژیکی (از 94/5 تا 82/16 هکتار)، شش گره خروجی و چهار کانال تعریف شد و ارتفاع رواناب حاصل از بارش 24 ساعته با دوره بازگشت‌های مختلف به دست آمد. با توجه به این نتایج، مقدار بارش 24 ساعته با دوره بازگشت 25 سال برابر 37/70 میلی‌متر است که از این مقدار، 73/33 میلی‌متر صرف نفوذ و 60/35 میلی‌متر نیز مربوط به رواناب است. نتایج پژوهش نشان داد که در حدود 1/52 درصد از بارش طرح شهر بابلسر می‌تواند قابلیت تبدیل شدن به رواناب را داشته باشد. بیشترین ضریب رواناب در واحد هیدرولوژیک s3 است که در دوره بازگشت 100 سال، مقداری برابر 637/0 دارد. در این حال، کمترین ضریب رواناب در واحد هیدرولوژیک s1 است که مقدار آن در دوره بازگشت دو سال برابر 352/0 است. همچنین، نتایج نشان داد که ضریب رواناب با دوره بازگشت ارتباط مستقیم دارد و بارش‌های بزرگ‌تر، ضریب رواناب بالاتری دارند. از طریق سامانه‌های جمع‌آوری، علاوه بر کاهش خطرات سیلاب شهر بابلسر، یک منبع مکمل آبی که جبران‌کننده بخشی از مصرف خانوارها در بخش غیرشرب است، به مدیریت منابع آب پرداخت.

The use of SWMM model in determining the ability to collect and extract runoff in Babolsar , Mazandaran Province

Urban watersheds due to their development, have more complex hydrological behavior than natural watersheds, and understanding their hydrological response will help to design appropriate flood control facilities. In this study, SWMM model was used to investigate the potential of urban runoff production in a part of Babolsar urban area. The purpose of this study was to analyze the water availability of rainwater collected during different return periods for urban use. For this purpose, the SWMM model defined 65.65 ha of study area in the form of six hydrological units (from 5.94 to 16.82 ha), six output nodes and four channels were defined, and the height of runoff from 24hour rainfall was obtained with different return periods. According to these results, the 24hour rainfall with a 25year return period is 70.37 mm, of which 33.73 mm for infiltration and 35.60 mm for runoff. Results showed that about 52.1% of rainfall of Babolsar City plan could have the ability to become runoff. The highest runoff coefficient is in the hydrological unit S3, which has a value of 0.637 at the 100 year return period. However, the lowest runoff coefficient is in hydrological unit S1 which has a value of 0.352 at 2year return period. The results also showed that the runoff coefficient is directly related to the return period and the larger rainfall has a higher runoff coefficient. Through the collection systems, in addition to reducing the flood hazards of Babolsar City, a water supplement that offsets part of household consumption in the nonurban sector, also water resources management can be done.