تاثیر باکتری‌های افزاینده رشد و تلفیق کودهای شیمیایی و آلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت هیبرید سینگل‌کراس 704

به‌منظور بررسی تاثیر سیستم‌های مختلف تغذیه‌ای بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد ذرت هیبرید سینگل‌کراس 704 در سطوح کود زیستی، آزمایشی طی سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل پنج سیستم تغذیه‌ای: a1 (هشت تن در هکتار کود آلی)، a2 (شش تن در هکتار کود آلی و 46 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، a3 (چهار تن در هکتار کود آلی و 92 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، a4 (دو تن در هکتار کود آلی و 138 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و a5 (184 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و کود زیستی (باکتری‌های تثبیت‌کننده نیتروژن شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) در دو سطح شامل: b1 (با تلقیح) و b2 (بدون تلقیح) بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه و شاخص برداشت در سیستم تغذیه تلفیقی a3 به‌ترتیب برابر 10 تن در هکتار و 72/46 درصد بود. در بذور تلقیح شده (b1) عملکرد دانه و اجزاء عملکرد نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود، به‌طوری‌که عملکرد دانه و وزن هزار دانه در تیمار تلقیح شده به‌ترتیب برابر 7/9 تن در هکتار و 4/205 گرم بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده عملکرد دانه ذرت در ترکیب کود زیستی و سیستم تغذیه تلفیقی a3 از کود آلی و شیمیایی (56/10 تن در هکتار) نسبت به زمانی که به‌تنهایی استفاده می‌شود بهتر می‌باشد.