بهبود کیفیت آب میوه پرتقال والنسیا با استفاده از پوتریسین و متیل جاسمونات

در پژوهش حاضر اثر پوتریسین و متیل‌جاسمونات روی افزایش کیفیت آب میوه پرتقال والنسیا بررسی شده است. میوه‌های پرتقال با پوتریسین (صفر، 5/2 و 5 میلی‌مولار) و متیل‌جاسمونات (صفر، 10 و 20 میکرومولار) به‌مدت 5 دقیقه تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتی‌گراد با رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 4 ماه انبار شدند. کل مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، اسید آسکوربیک، کاروتنوئید کل و آنتوسیانین کل و آب میوه اندازه‌گیری گردند. نتایج نشان داد که مواد جامد محلول، ویتامین ث و میزان آب میوه‌های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی کاهش یافت، ولی تیمار پوترسین و متیل جاسمونات به تنهایی و با هم روند کاهش تغییرات را کمتر نشان دادند، به‌طوری‌که کاربرد پوتریسین 5 میلی‌مولار و ترکیب آن با متیل‌جاسمونات 10 میکرومولار طی انبارمانی بیشترین میزان مواد جامد محلول، اسیداسکوربیک و میزان آب را نسبت به شاهد و سایر تیمارها دارا بودند. میزان اسید قابل تیتر، آنتوسیانین کل و کاروتنوئید کل در میوه‌های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی افزایش یافت، ولی این روند افزایشی در میوه‌های تیمار شده بیشتر از میوه‌های شاهد بود، به‌طوری‌که بیشترین میزان میزان اسیدقابل تیتر، آنتوسیانین و کاروتنوئید در میوه‌های تیمار شده با پوتریسین 5 میلی‌مولار و ترکیب آن با متیل‌جاسمونات 10 میکرومولار در پایان انبارمانی مشاهده گردید. به‌طورکلی نتایج نشان داد، کاربرد پوتریسین 5 میلی‌مولار و ترکیب آن با متیل‌جاسمونات 10 میکرومولار موثرترین تیمار بودند.