برهم‌کنش IBA و کود زیستی بر ریشه‌زایی قلمه‌ اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis Dehnh)

یکی از روش­های تکثیر گیاه اکالیپتوس(eucalyptus camaldulensis dehnh)  از طریق قلمه است. با این وجود قلمه‌های این گیاه به راحتی ریشه‌دار نشده و معمولاً نیاز به تیمارهای هورمونی ویژه دارند. در یک پژوهش گلخانه­ای به­منظور بررسی برهم کنش هورمون اکسین و روش تغذیه کودی در فرایند ریشه­زایی، تاثیر غلظت‌های مختلف iba و دو نوع کود زیستی (بارور و نیتروکسین) به همراه کود محلول معدنی (شیمیایی) بر ریشه‌زایی قلمه‌های اکالیپتوس مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور اکسینiba  (در پنج سطح، شامل غلظت‌های صفر، 500، 1000، 2000 و 4000 ppm) و تغذیه کودی (در چهار سطح شامل 1- کود بارور + نصف کود کامل معدنی،2- نیتروکسین + نصف کود کامل معدنی، 3- نصف کود کامل معدنی و 4-کود کامل معدنی) در پنج تکرار انجام گرفت. صفاتی از قبیل تعداد‌ ریشه، طول‌ ریشه، وزن ‌تر ریشه، وزن خشک ریشه و درصد ریشه‌زایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به­دست آمده نشان داد که استفاده از کودهای بیولوژیک  باعث افزایش معنی‌دار در بروز صفات مورد اندازه­گیری نسبت به تیمار با کود شیمیایی شدند. برهمکنش بین کود زیستی و iba روی تمام صفات مورد ارزیابی معنی­دار بود به­طوری­که استفاده از مقادیر نسبتاً پایین هورمون  ibaبه غلظت ppm 500 به­همراه کودهای زیستی سبب ایجاد بیشترین وزن خشک ریشه شدند و بـه تبع آن ریشـه­های ضخیم­تری تولید شد. مصرف مقادیر نسبتاً بالای اکسینiba  به غلظت ppm 2000 همراه با کودهای زیستی به‌صورت توام، بیشترین درصد ریشه­زایی را در قلمه‌ها نسبت به استفاده از کودهای شیمیایی به همراه داشت. غلظت 500 ppm باعث افزایش میانگین صفات وزن تر و وزن خشک ریشه گردید. در نتیجه ریشه­های قطورتری تشکیل شدند. با توجه به این ضخیم­تر بودن ریشه­ها ریسک جابجایی نهال کاهش می­یابد. برهم کنش (اثر متقابل) هورمون 2000 ppm به‌همراه  هر دو نوع کود زیستی درصد ریشه‌زایی را افزایش داد. بنابراین، این ترکیبات همسو با هورمون، قابلیت ریشه­زایی را افزایش می­دهند.