اثر تنش شوری بر عملکرد و برخی وی‍‍ژگی‌های فیزیکی و بیوشیمیایی توت‌فرنگی رقم کاماروزا

شوری یکی از مهمترین تنش­های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را محدود می­کند. یکی از روش‌های غلبه بر مشکلات تنش شوری، شناخت میزان تحمل شوری گیاهان زراعی و باغی می­باشد. در این پژوهش جهت ارزیابی تاثیر شوری بر عملکرد و برخی ویژگی‌های فیزیکی و بیوشیمیایی توت­فرنگی رقم کاماروزا، آزمایشی با پنج سطح شوری (0، 5/7، 15، 30و 45 میلی‌مولار کلرید‌سدیم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه­ای و به‌صورت کشت بدون خاک انجام شد. نتایج نشان داد که شوری اثر معنی­داری بر عملکرد، وزن میوه و تعداد میوه داشت. بیشترین عملکرد، وزن تک میوه و تعداد میوه به‌ترتیب با 46/106 گرم در بوته، 63/8 گرم و 25/12 عدد در بوته در تیمار شاهد و کمترین آن­ها به‌ترتیب با 51/54 گرم در بوته، 46/6 گرم و 31/8 عدد در بوته در تیمار 45 میلی­مولار کلرید­سدیم مشاهده گردید. تیمار شوری باعث کاهش محتوای نسبی آب و کلروفیل و افزایش میزان کربوهیدرات­های محلول و پرولین برگ شد. در اثر شوری میزان پروتئین­های محلول برگ در تیمار 45 میلی­مولار به مقدار 5/26 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. به‌طورکلی عملکرد و بیشتر ویژگی‌های فیزیکی و بیوشیمیایی توت‌فرنگی رقم کاماروزا تا سطح شوری 15 میلی­مولار نمک طعام (هدایت الکتریکی 5/2 دسی‌زیمنس بر متر) نسبت به شاهد (هدایت الکتریکی 2/1 دسی زیمنس بر متر) تفاوت معنی‌داری نداشت.