بررسی اثر برهمکنش محلولپاشی برگی آسکوربیک اسید و تنش شوری بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه توت فرنگی رقم سلوا

آسکوربیک اسید یکی از مهم ترین آنتی اکسیدانهای محلول در آب است که به عنوان یک ملکول آنتی اکسیدانی درگیر در تنشهای زنده و غیرزنده گیاهان شناخته شده است. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی برگی آسکوربیک اسید بر خصوصیات فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و رشدی توت فرنگی رقم سلوا تحت شرایط تنش شوری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه سطح کلریدسدیم (0، 15 و 30 میلیمولار) و سه سطح آسکوربیک اسید (0، 5/1 و 3 میلیمولار) و با سه تکرار در شرایط کنترل شده گلخانهای انجام گردید. نتایج نشان داد که در شرایط تنش، وزن تر و خشک برگ و ریشه کاهش و با محلولپاشی آسکوربیکاسید، به طور معنیداری افزایش یافت. تنش شوری اثر کاهنده و معنیداری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی از جمله محتوای آب نسبی برگ و کلروفیل a، b، کلروفیل کل داشت در حالی که سبب افزایش نشت یونی شد. با تیمار برگی بوتهها با آسکوربیکاسید، محتوای آب نسبی برگ و کلروفیل a، b، کلروفیل کل به طور معنیداری افزایش یافتند اما نشت یونی را کاهش داد. با افزایش غلظت کلریدسدیم میزان پرولین و کربوهیدراتهای محلول افزایش یافتند. کاربرد آسکوربیک اسید در شرایط شوری سبب افزایش کربوهیدراتهای محلول شد درحالی که تاثیر معنیداری بر محتوای پرولین برگ نداشت. پروتیینهای محلول برگ با افزایش شوری کاهش چشمگیری را نشان دادند و با محلولپاشی آسکوربیک اسید افزایش یافتند. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان استفاده از آسکوربیک اسید را به منظور کاهش اثرات مضر کلرید سدیم بر گیاه توت فرنگی توصیه نمود.