پی جویی مقاومت علف هرز تاج‌خروس (Amaranthus Sp.) به علف‌کش های رایج برخی مناطق چغندرکاری کشور

به منظور بررسی احتمال بروز مقاومت در علف هرز تاج خروس نسبت به علف‌کش های رایج در مزارع چغندر قند در چهار استان چغندرکاری کشور (خراسان، خوزستان، اصفهان و آذربایجان غربی)، آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1385 انجام شد. فاکتورها عبارت از سه توده علف هرز تاج خروس شامل دو توده مشکوک و یک توده حساس و سه تیمار علف‌کش شامل پیرامین (کلریدازون 80% wp)، بتانال آ-ام (دسمدیفام 15.7% ec) و شاهد بدون مصرف علف‌کش بودند. از آن جایی که خصوصیات ژنتیکی و مورفولوژیکی توده های مشکوک و حساس در هر منطقه منحصر به همان منطقه بود، آزمایش های هر منطقه به صورت مجزا از یکدیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج در هر چهار منطقه نشان داد که اختلاف معنی داری بین توده های مشکوک و حساس از نظر تاثیر علف‌کش ها وجود نداشت. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل دقیق تر تاثیر علف‌کش‌ها بر توده‌‌‌‌های مشکوک و حساس، مقایسه میانگین تاثیر هر یک از علف‌کش ها بر تعداد (تراکم) و بیوماس توده های مشکوک و حساس به تفکیک و برای هر منطقه انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تاثیر علف‌کش های پیرامین، بتانال آ-ام و تیمار عدم مصرف علف‌کش بر تعداد و بیوماس هر یک از توده های مشکوک و حساس در کلیه مناطق تقربیا غیر معنی دار بود. به عبارت دیگر تعداد و بیوماس توده های مشکوک و حساس در کلیه مناطق در برابر این علف‌کش ها رفتار یکسانی داشتند. لذا به نظر می رسد که هنوز علف هرز تاج خروس در مناطق مورد مطالعه نسبت به علف‌کش های پیرامین و بتانال آ-ام مقاوم نشده و نارضایتی ناشی از عدم کنترل مناسب این علف هرز در مناطق مختلف احتمالا به عوامل دیگری از جمله کیفیت سموم، یا عدم استفاده به مقدار مورد لزوم، یا زمان مصرف و اعمال علف‌کش ارتباط دارد.