تاثیر پراکسید هیدروژن بر تنش کم آبی در گیاهان گل تکمه‌ای (Gomphrena globosa L.) و تاج ‌خروس زینتی (Amaranthus tricolor L.)

به منظور بررسی اثر پراکسید هیدروژن به عنوان آنتی‌اکسیدان جهت کاهش صدمات ناشی از کمبود آب در گل‌تکمه‌ای و تاج‌خروس زینتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش برای گل‌تکمه‌ای شامل سه غلظت مختلف از پراکسید هیدروژن، به صورت محلول پاشی (صفر، دو و نیم و پنج میلی مولار) و سه فاصله آبیاری (چهار، هفت و ده روز) و برای تاج خروس شامل سه غلظت صفر (شاهد)، دو و نیم و پنج میلی مولار و سه فاصله آبیاری دو، پنج و هشت روز بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی پراکسید هیدروژن می‌تواند وزن خشک ریشه و بخش هوایی در گل تکمه‌ای و تاج خروس را افزایش دهد، و از این طریق کاهش وزن ناشی از تنش خشکی را جبران نماید. با افزایش فاصله آبیاری صفاتی نظیر هدایت روزنه‌ای، کلروفیل کل و حجم ریشه کاهش معنی‌داری داشت. به طوری که برای گیاه گل‌تکمه‌ای کم ترین میزان صفات اندازه گیری شده در فاصله آبیاری 10 روز یک بار و گیاه تاج خروس هشت روز یکبار به دست آمد. بر همکنش خشکی و پراکسید هیدروژن برای هر دو گیاه در صفت وزن خشک اندام هوایی در سطح احتمال پنج درصد و در صفاتی نظیر نشت الکترولیت، محتوای رطوبت نسبی برگ، پرولین و مجموع طول ریشه در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. بدین ترتیب برای گیاه گل‌تکمه‌ای در تیمار شاهد (هر چهار روز آبیاری)، با افزایش پراکسید هیدروژن تا دو و نیم میلی مولار، وزن خشک اندام هوایی و مجموع طول ریشه به ترتیب برابر 20% و 91% نسبت به تیمار شاهد (صفر میلی مولار) افزایش یافت و با افزایش پراکسید هیدروژن تا غلظت 5 میلی مولار در همین سطح از خشکی کلروفیل کل 31% نسبت به شاهد پراکسید هیدروژن افزایش نشان داد. حجم و وزن خشک ریشه گیاه تاج‌خروس در سطح احتمال پنج درصد و وزن خشک اندام هوایی، هدایت روزنه‌ای، درصد نشت الکترولیت، میزان پرولین و طول ریشه در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. به طور کلی نتایج نشان می‌دهد که با استفاده از محلول پاشی پراکسید هیدروژن تنش اکسیداتیو حاصل از تنش خشکی کاهش می‌یابد.