تاثیر روش‌های مختلف به‌کارگیری کلرورکلسیم و کودهای عناصر پرمصرف (نیتروژن، فسفر و پتاسیم) بر کیفیت و عمر پس از برداشت میوه کیوی رقم هایوارد

مدیریت تغذیه صحیح درختان کیوی می‌تواند باعث افزایش عمر پس از برداشت میوه کیوی شود. در این پژوهش، در قالب یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی طی ده تیمار کودی اثر زمان‌های متفاوت محلول‌پاشی کلرورکلسیم (مرداد تا مهرماه) و مقادیر مختلف کودهای اوره، سوپرفسفات تریپل، سولفات پتاسیم بر روی میوه کیوی در باغی واقع در شهرستان آستانه اشرفیه (استان گیلان) بررسی شد. صفاتی مانند وزن‌تر، وزن‌خشک، درصد ماده خشک، اسیدیته، مواد جامد محلول، سفتی بافت، نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم میوه در زمان برداشت و مواد جامد محلول و سفتی بافت میوه در زمان‌های 60 و 120 روز نگهداری در سردخانه (با دمای 0.5 ± 0 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 90 تا 95 درصد) اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که درصد ماده خشک در تیمارهای پنج بار محلول‌پاشی با کلسیم به‌طور معنی‌دار بیشتر از شاهد بود. میزان قند در تیمارهای شاهد، 22.3 واحد درجه بریکس بیشتر از قند در تیمار پنج بار محلول‌پاشی کلسیم بود. بیش‌ترین غلظت کلسیم میوه در تیمارهای سه بار محلول‌پاشی با کلسیم دیده شد. بیش‌ترین سفتی میوه در تیمارهای چهار و پنج بار محلول‌پاشی با کلسیم و کم‌ترین سفتی میوه در تیمار شاهد مشاهده شد. کاهش سفتی بافت میوه در طی دوره انبارداری در تیمار پنج بار محلول‌پاشی کلسیم نسبت به شاهد بسیار کمتر بود. نتایج نشان‌دهنده تاثیر سطوح و زمان‌های متفاوت کودهای حاوی عناصر پرمصرف نیتروژن، فسفر و پتاسیم در تلفیق با محلول‌پاشی کلسیم در مقایسه با روش متداول کوددهی منطقه در ارتقاء کمی و کیفی میوه کیوی بود.