تاثیر کم‌آبیاری بر عملکرد، خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی هیبریدهای ذرت (.Zea Mays L)

به‌منظور بررسی عملکرد، اجزاء عملکرد و راندمان مصرف آب و هم‌چنین پاسخ بیوشیمیایی گیاه ذرت به کم آبیاری، آزمایشی در منطقه کرج در سال‌های 1388 و 1389 انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل پنج رژیم مختلف آبیاری {آبیاری کامل (1i)، 12.5 درصد (2i)، 25 درصد (3i)، 37.5 درصد (4i) و 50 درصد (5i) کم آبیاری{ و سه هیبرید ذرت شامل سینگل کراس 704، 500 و 301 بود. در هر سه هیبرید، کم‌ آبیاری سبب کاهش محتوای نشاسته برگ و ریشه و افزایش قندهای محلول شد. سطح پرولین نیز در برگ و ریشه‌ی هر سه هیبرید درنتیجه‌ی کم آبیاری افزایش یافت. افزایش محتوای پرولین در برگ نسبت به ریشه بالاتر بود، اما افزایش مقدار قند محلول و کاهش محتوای نشاسته در ریشه بیشتر از برگ شد. هم‌چنین بیش‌ترین پرولین و قندهای محلول برگ و ریشه در تیمار 50% کم‌آبیاری و بیشترین نشاسته برگ و ریشه در آبیاری کامل مشاهده گردید. نتایج هم‌چنین نشان داد که بیش‌ترین تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در آبیاری کامل مشاهده شد. البته تفاوت معنی‌داری از لحاظ مقدار اجزاء عملکرد بین آبیاری کامل و 12.5 درصد کم آبیاری مشاهده نشد. در آزمایش انجام شده، حداکثر راندمان مصرف آب در سینگل کراس704 در تیمار 12.5 درصد کم آبیاری و در سینگل کراس 500 و 301 در تیمار 25 درصد کم آبیاری مشاهده گردید. در مجموع چنین نتیجه‌گیری شد که هیبرید سینگل کراس 704 در شرایط 12.5 درصد کم‌آبیاری جهت دستیابی به حداکثر عملکرد و حداکثر راندمان مصرف آب قابل توصیه است.