اثر اسانس اسطوخودوس و متیل سالیسیلات بر کنترل قارچ آسپرژیلوس و کیفیت پس از برداشت میوه توت‌فرنگی رقم سلوا

توت‌فرنگی یکی از محصولات باغبانی با فسادپذیری زیاد می باشد که در مرحله حمل و نقل و انبارمانی، حساسیت بسیار زیادی به بیماری های قارچی دارد. در این تحقیق، اثر اسانس اسطوخودوس و متیل سالیسیلات بر فعالیت قارچ آسپرژیلوس در مرحله پس از برداشت توت‌فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کاربرد اسانس اسطوخودوس در غلظت‌های صفر، 500 و 1000 میکرولیتر در لیتر حل و متیل سالیسیلات در غلظت‌های صفر، 0/1 و 0/2 میلی‌مولار بود. پس از اعمال تیمارها، میوه ها با قارچ آسپرژیلوس آلوده‌سازی شده و به انبار با دما 2درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 85 درصد منتقل شده و پس از 7، 14 و 21 انبارمانی صفات مختلف آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد گسترش رشد قارچ آسپرژیلوس و بروز بیماری در میوه های تیمار شده با 0/2 میلی‌مولار متیل سالیسیلات و 1000 میکرولیتر در لیتر اسانس اسطوخودوس به‌ترتیب 39 و 63 درصد کمتر از میوه های شاهد بود. با افزایش دوره انبارداری، درصد میوه‌های آلوده افزایش یافت. میوه های تیمار شده با 500 میکرولیتر در لیتر اسانس و 0/1 میلی‌مولار متیل سالیسیلات، ویتامین ث، مواد جامد محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به میوه های شاهد داشتند. لذا متیل سالیسیلات و اسانس اسطوخودوس به‌دلیل داشتن خاصیت قارچ کشی بالا می توانند جایگزین قارچ کش های شیمیایی در کنترل بیماری های قارچی توت فرنگی شده و سبب حفظ کیفیت آن در انبار شوند.