بررسی برهمکنش میان قارچ بیمارگر metarhizium anisopliae، شته myzus persicae و میزبان گیاهی آن کلزا

اثر غلظت های مختلف جدایه eut115 قارچ metarhizium anisopliae به همراه شاهد، بر مراحل مختلف رشدی شته‌ی سبز هلو myzus persicae، روی سه ژنوتیپ گیاه کلزا brassica napus، در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 30 شته از هر مرحله‌ی رشدی با قارچ تیمار و به تشتک های پتری حاوی دیسک‌های برگی روی آب آگار 2 درصد منتقل شد. مرگ و میر شته ها به صورت روزانه تا 14 روز پس از شروع آزمایش ثبت شد. بر اساس نتایج، بیشترین مرگ و میر شته‌ی سبز هلو، پس از 7 روز روی ژنوتیپ rgs003 (44/0±47/5) و کم ترین مقدار آن در ژنوتیپ زرفام (45/0±97/4) به دست آمد که بین این دو ژنوتیپ اختلاف معنی‌دار مشاهده شد. بیشترین مرگ و میر در بین مراحل مختلف رشدی در حشرات بالغ اتفاق افتاد و 65/0 ± 64/7 و 50/0 ± 28/8 شته به ترتیب 7 و 14 روز پس از شروع آزمایش محاسبه شد و در بین غلظت های مختلف قارچ، غلظت 107 کنیدی در میلی لیتراز قارچ، موجب بیشترین مرگ و میر پس از 7 (24/0 ± 38/8 شته) و 14 (12/0 ± 60/ 9 شته) روز شد. نتایج نشان داد که غلظت قارچ و مرحله‌ی رشدی شته اثر متقابل بر یکدیگر دارند. پیشنهاد می شود برای کنترل آلودگی های شدید در مزارع کلزا توسط شته‌ی سبز هلو، از ژنوتیپrgs003 و غلظت 107کنیدی در میلی لیتر از قارچ استفاده شود. میانگین مرگ و میر شته، با افزایش زمان از شروع پاشش قارچ بیمارگر، افزایش یافت که نشان دهندۀ اهمیت اجساد شته حاوی اسپور قارچ به عنوان منبع آلودگی در محیط اطراف می باشد.