اثر حشره کش های ایندوکساکارب و امامکتین بنزوآت روی پروانه ی مینوز گوجه فرنگی tuta absoluta meyrick (lep.: gelechiidae) در شرایط آزمایشگاهی

چکیده پروانه ی مینوز گوجه فرنگی (tuta absoluta meyrick (lep.: gelechiidae، یکی از آفات مهم و مخرب گوجه-فرنگی است. این آفت از تمام بخش های هوایی گیاه میزبان تغذیه نموده و از طریق کاهش رشد میزبان، ایجاد دالان روی برگ و میوه و همچنین کاهش بازارپسندی به محصول خسارت می زند. کنترل این آفت در اکثر نقاط دنیا با استفاده از حشره کش های شیمیایی صورت می گیرد. در این تحقیق اثر آفت کش های ایندوکساکارب و امامکتین بنزوآت روی لارو های سن دوم پروانه ی مینوز برگ گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های زیست سنجی به روش غوطه ورکردن برگ و در دمای °c1±25، رطوبت نسبی 5 ±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی در آزمایشگاه انجام شد و مرگ و میرآن ها بعد از 24 ساعت ثبت گردید. همچنین اثرات زیر کشنده غلظت lc30 ایندوکساکارب و امامکتین بنزوآت روی برخی از فراسنجه های زیستی آفت مورد مطالعه قرار گرفت. مقادیر lc50 برای امامکتین بنزوآت و ایندوکساکارب به ترتیب 11/0 و 88/3 میلی گرم ماده موثر بر لیتر محاسبه شد. نتایج زیست سنجی ها نشان دهنده کارایی بیشتر امامکتین بنزوآت نسبت به ایندوکساکارب روی لارو سن دو مینوز گوجه فرنگی بود. نتایج نشان داد که غلظت lc30 هر دو حشره کش فراسنجه های طول عمر، باروری، وزن شفیرگی و طول دوره لاروی و شفیرگی را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار می دهد. میانگین باروری در شاهد، ایندوکساکارب و امامکتین بنزوات به ترتیب 2/132، 7/52 و 9/23 تخم بود. بطور کلی امامکتین بنزوات هم از نظر کشندگی و هم زیرکشندگی پتانسیل خوبی در کنترل مینوز گوجه فرنگی نشان داد. واژه های کلیدی: آورمکتین ها، اکسادیازین، زیست سنجی، فراسنجه زیستی، مینوز برگ گوجه فرنگی.