توانایی اکتینومیست ها در کنترل زیستی برخی قارچ های بیمارگر و نماتد مرکبات در شرایط آزمایشگاهی

نماتد مرکبات،  tylenchulus semipenetrans، دارای گسترش جهانی بوده و یکی از عوامل سرخشکیدگی در باغ­های مرکبات محسوب می­شود. آلودگی توام نماتد و قارچ­های بیمارگر، تاثیر مضاعفی بر رشد گیاه می­گذارد. به­منظور بررسی اثر اکتینومیست­ها در کنترل نماتد و بیمارگرهای ثانویه، تعداد 30 نمونه خاک آلوده از فراریشه مرکبات شرق استان گیلان و غرب استان مازندران جمع­آوری شدند. در نتیجه20 جدایه اکتینومیست با استفاده از کشت روی محیط­های انتخابی جداسازی و اثر آن­ها در تفریخ تخم و مرگ­ومیر لاروها مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایشی دیگر، تاثیر اکتینومیست ها بر قارچ­های بیماری­زای fusarium oxysporum،  fusarium  solani،  penicilium digitatum ، rhizoctonia solani،pestaliopsis spp  و colletotrichum gloeosporioides بررسی شد. در آزمون اول، هشت جدایه با توان کاهش میزان تفریخ تخم در مدت هفت روز و کشتن لاروها در طول چهار روز، از قابلیت آنتاگونیستی خوبی برخوردار بودند. در آزمون دوم، شش جدایه موفق به کنترل قارچ­های بیمارگر مورد­مطالعه شدند. جدایه streptomyces sp. igm05 بیش­ترین توانایی را در کنترل قارچ­های بیمارگر نشان داد در حالیکه جدایه streptomyces sp. igm17 با کاهش تفریخ تخم به میزان 2/37 درصد و مرگ­ومیر 4/52 درصدی لاروها، توانایی آنتاگونیستی بالایی در برابر نماتد بروز داد.