تاثیر برخی از قارچ‌کش‌ها‎ روی عامل بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه‌ی کلزا (sclerotinia sclerotiorum) در استان مازندران

پوسیدگی ساقه، ناشی از قارچ sclerotiorumsclerotinia، یکی از بیماری‎های مهم کلزا می‎باشد و قارچ‌کش‌ها جهت کنترل آن، به کار گرفته می‌شوند. در ایران اغلب از کاربندازیم و تبوکونازول جهت مبارزه‌ی شیمیایی با این بیماری استفاده می‎شود. به‌منظور معرفی سایر قارچ‌کش‌های موثر بر بیماری، اثر هفت قارچ‌کش روی بیمارگر، در شرایط آزمایشگاهی بررسی شده و شش قارچ‌کش برتر در مزرعه به‌کار گرفته شد. در شرایط آزمایشگاهی، غلظت‌های مختلف قارچ‌کش‎های مورد استفاده به‎جز کلروتالونیل (داکونیل)، با داشتن اختلاف معنی‌دار (p<0.01) نسبت به شاهد (بدون قارچ‌کش)، سبب بازداری از رشد شعاعی بیمارگر روی محیط کشت سیب‌زمینی دکستروز آگار گردیدند. غلظت موثر 50درصد (ec50) و حداقل غلظت بازدارندگی1 (mic) سایر قارچ‌کش‎های بکار گرفته شده شامل ایپرودیون‎+‎ کاربندازیم (رورال‌تی‌اس)، پروپیکونازول (تیلت)، تیوفانات متیل (توپسین‌ام)، تری‎فلوکسی‎استروبین‎‎+‎ تبوکونازول (ناتیوو)، تبوکونازول (فولیکور) و اسپیروکسامین‎+‎ تبوکونازول‎+‎ تریادیمنول (فالکن) محاسبه شد که مقادیر ec50 این قارچ‌کش‌ها به‌ترتیب برابر 0.10، 0.11، 0.12، 0.22، 0.36 و 0.60 ppm و مقادیر mic نیز به‌ترتیب برابر 1، 5، 1، 10، 10 و 10 ppm بودند. در شرایط مزرعه، همه قارچ‌کش‌ها با داشتن اختلاف معنی‌دار (p<0.01) نسبت به شاهد، سبب کاهش میزان آلودگی به بیماری و افزایش عملکرد محصول حدود 300 الی 700 کیلوگرم در هکتار شدند. ناتیوو موثرترین قارچ‌کش بوده و بقیه قارچ‌کش‌ها در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. در تیمار ناتیوو، دورهی حفاظت از گیاه نیز طولانی‌تر بوده و بروز علایم بیماری بعد از سمپاشی، دیرتر از سایر تیمارها  مشاهده شد. بنابراین قارچ‌کش‌های فوق‌الذکر می‌توانند در تناوب با قارچ‌کش‌های رایج مورد استفاده قرار گیرند.