اثرات کشندگی آبامکتین و پروپارژیت بر کنه ی تارتن دو لکه ای tetranychus urticae koch (acari, (tetranychidae جمعیت مغان، و کارایی اثرات باقیمانده ی آنها در گیاه لوبیا

به منظور مقایسه ی اثرات کشنده ی آبامکتین و پروپارژیت و همچنین ماندگاری این اثرات روی گیاه لوبیا، افراد بالغ tetranychus urticae در آزمایش های جداگانه مورد تیمار قرار گرفتند. از روش آغشته کردن قطعه ی برگی و قرار دادن آن روی بستر مرطوب، برای تیمار کنه ها استفاده شد. پنج غلظت از هر ترکیب شیمیایی تهیه و برای هر غلظت در هر تکرار از 20 کنه ی بالغ استفاده گردید و آزمایش حداقل سه بار تکرار شد واحد تکرار شامل یک پتری دیش با درپوش دارای تهویه و کفپوشی از پنبه مرطوب، حاوی قطعه ی برگ (به طول و عرض دو سانتی متر) آلوده به ترکیب شیمیایی بود که 20 کنه ی بالغ روی آن قرار داشت.  ثبت مرگ و میر 48 ساعت پس از تیمار انجام شد. برای بررسی کارایی باقیمانده ی کنه کش ها، گیاهان لوبیا با یک بیستم دوز توصیه شده ی مزرعه ای تیمار شدند. در فواصل زمانی یک، سه، هفت، 10 ، 14 و 21 روز پس از تیمار، از برگ ها قطعه های برگی تهیه و 20 کنه ی بالغ روی هر قطعه منتقل و پس از 48 ساعت تلفات ثبت گردید. آزمایش برای هر ترکیب سه بار تکرار شد و از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده گردید. تجزیه ی پروبیت داده های آزمایش کشندگی نشان داد که مقادیر غلظت کشنده ی 20 درصد، 50 درصد و 90 درصد برای آبامکتین به ترتیب 0/108، 0/417 و 3/26 پی پی ام و برای پروپارژیت به ترتیب 0/657، 2/26 و 14/90 پی پی ام از فراورده ی تجاری بود. نتایج بررسی کارایی باقیمانده ی کنه کش ها روی گیاه لوبیا نشان داد که آبامکتین منجر به تلفات 100 درصد کنه در یک روز پس از سمپاشی با غلظت یک بیستم دوز توصیه شده ی مزرعه ای  گردید که این مقدار به 55/62 درصد در 21 روز پس از سمپاشی کاهش یافت. این مقدار برای پروپارژیت یک روز پس از سمپاشی 81 درصد بود که 21 روز پس از سمپاشی به صفر درصد کاهش یافت.