بررسی ‌‌تاثیر ‌‌روش ‌‌اجتماع ‌‌پژوهشی ‌‌در «برنامه ‌‌فلسفه ‌‌برای ‌‌کودکان» ‌‌بر ‌‌خلاقیت ‌‌کودکان

هدف ‌‌پژوهش ‌‌حاضر ‌‌بررسی ‌‌تاثیر ‌‌روش ‌‌اجتماع ‌‌پژوهشی ‌‌در ‌‌برنامه ‌‌آموزش ‌‌فلسفه ‌‌به ‌‌کودکان ‌‌بر ‌‌پرورش ‌‌خلاقیت ‌‌کودکان ‌‌است. ‌‌افرادی ‌‌که ‌‌در ‌‌این ‌‌پژوهش ‌‌شرکت ‌‌داشتند ‌‌چهل ‌‌نفر ‌‌از ‌‌دانش‌آموزان ‌‌پسر ‌‌پایه ‌‌چهارم ‌‌ابتدایی ‌‌هستند، ‌‌که ‌‌از ‌‌بین ‌‌مناطق ‌‌شهر ‌‌شیراز ‌‌با ‌‌استفاده ‌‌از ‌‌روش ‌‌نمونه‌گیری ‌‌خوشه‌ای ‌‌چندمرحله‌ای ‌‌انتخاب ‌‌شدند. ‌‌برای ‌‌جمع‌آوری ‌‌داده‌ها ‌‌از ‌‌آزمون ‌‌خلاقیت ‌‌تورنس ‌‌(فرم ‌‌تصویری ‌‌ب) ‌‌که ‌‌دارای ‌‌سه ‌‌فعالیت ‌‌و ‌‌در ‌‌چهار ‌‌خرده‌ ‌‌مقیاس ‌‌سیالی، ‌‌انعطاف‌پذیری، ‌‌اصالت، ‌‌بسط ‌‌است ‌‌استفاده ‌‌شد. ‌‌داستان‌های ‌‌فکری ‌‌مرتضی ‌‌خسرونژاد ‌‌طی ‌‌دوازده ‌‌جلسه، ‌‌در ‌‌سه ‌‌ماه، ‌‌هر ‌‌هفته ‌‌یک ‌‌جلسه ‌‌شصت ‌‌دقیقه‌ای ‌‌آموزش ‌‌داده ‌‌شد. ‌‌این ‌‌پژوهش ‌‌نیمه‌آزمایشی ‌‌از ‌‌نوع ‌‌پیش‌آزمون ‌‌‌ـ‌ ‌‌پس‌آزمون ‌‌و ‌‌با ‌‌استفاده ‌‌از ‌‌گروه ‌‌کنترل ‌‌است‌. ‌‌برای ‌‌تحلیل ‌‌داده‌ها ‌‌از ‌‌آزمون ‌‌کواریانس ‌‌استفاده ‌‌شد. ‌‌نتایج ‌‌پژوهش ‌‌نشان ‌‌داد ‌‌که ‌‌میزان ‌‌خلاقیت ‌‌کودکانی ‌‌که ‌‌تحت ‌‌آموزش ‌‌داستان‌های ‌‌فکری ‌‌مرتضی ‌‌خسرونژاد ‌‌قرار ‌‌گرفته ‌‌بودند، ‌‌به ‌‌طور ‌‌معناداری ‌‌بیش‌تر ‌‌از ‌‌میزان ‌‌خلاقیت ‌‌کودکانی ‌‌بود ‌‌که ‌‌این ‌‌آموزش ‌‌را ‌‌دریافت ‌‌نکرده ‌‌بودند.