آیا فلسفه برای کودکان به نسبی‌گرایی می‌انجامد؟

در این مقاله در ابتدا رویکردهای نسبی‏گرایی، شکاکیت، و جزم‏گرایی با استفاده از تمثیل «فیل در تاریکی» تبیین شده و سپس رویکرد چهارمی با عنوان «واقع‏گرایی حداقلی» مطرح شده است. مولف بر این عقیده است که نیچه علی‌رغم رد حقیقت در آثار ابتدایی خود، نهایتاً در شش اثر پایانی خود به «واقع‏گرایی حداقلی» رسید. در ادامه سعی شده است این رویکرد، ضمن دو مبحث «تاریخ جهان حقیقی» و «منظرگرایی»، با استفاده از آثار نیچه بیشتر تبیین شود. نتیجه آن‌که منظرگرایی نه‌تنها برابر با نسبی‏گرایی نیست، بلکه از اجزای اصلی رویکرد چهارم است که علی‌رغم پذیرش نظرگاه‌های مختلف در شناخت حقیقت و لزوم و ناگزیری از آن‌ها و بنابراین ضرورت تشکیل حلقه کندوکاو برای شناخت حقیقت، آن را معادل انکار حقیقت و مساوی نسبی‏گرایی نمی‏داند. در پایان، ضمن اطلاق مباحث مطرح شده بر موضوع فلسفه برای کودکان، نتیجه گرفته شده که حلقه کندوکاو نه‌تنها به نسبی‏گرایی نمی‌انجامد بلکه، با اعتقاد به نسبی‏گرایی، اصولاً حلقه کندوکاوی شکل نمی‏گیرد و اصل شکل‌گرفتن حلقه کندوکاو اولاً به معنای باور به وجود حقیقت و ثانیاً وجود و لزوم نظرگاه‌های مختلف در شناخت حقیقت است و این مورد اخیر لزوماً معادل نسبی‌گرایی نیست.