بررسی نظریه ویگوتسکی از دیدگاه روان‌شناسی و ارتباط آن با مبانی نظری آموزش فلسفه به کودکان

مقاله حاضر پس از بررسی اجمالی برخی نظریه‌های موجود درباره رشد زبان کودک، ازجمله نظریه‌های رفتارگرا، فطری‌نگر، و نقش‌نگر به‌طور اخص دیدگاه ویگوتسکی درباره رشد زبان و تفکر و ارتباط آن‌ها با یک‌دیگر را مورد مطالعه قرار داده ‌است. هدف این بررسی نشان‌دادن شمول نظریه ویگوتسکی در تفسیر ارتباط زبان و تفکر است. بررسی دو مفهوم عمده نظریه وی، یعنی منطقه مجاور رشد و میانجی‌گری، روشن ‌کرده ‌است که این دو مفهوم در روند آموزشی فلسفه برای کودکان سودمند است. این مقاله، هم‌خوانی نظریه ویگوتسکی با مبانی فلسفه برای کودکان، مسیله آموزش کودکان، نقش آموزش در بهبود روندهای فکری کودکان و نقش اجتماعی زبان در پیش‌برد تفکر کودکان را، از جنبه‌های گوناگون مورد بحث قرار ‌داده ‌است. به‌نظر نویسنده بررسی نظریات ویگوتسکی درک درستی از ضرورت آموزش فلسفه به کودکان به‌دست ‌می‌دهد و پایه‌های علمی آموزش فلسفه به کودکان و تطابق روش‌های آموزش آن با نظریه‌های علمی را روشن‌ می‌سازد.