اثربخشی برنامه‌ی آموزش فلسفه برای کودکان(فبک) بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی دانش‌آموزان ابتدایی

مسئولیت‌پذیری، به تعهد و پاسخگویی فرد نسبت به امور فردی و اجتماعی اشاره دارد. افراد مسئولیت‌پذیر بر تفکر، عواطف و اعمال خود کنترل دارند و خود را در قبال پیامدهای رفتارشان مسئول می‌دانند. بنابراین مسئولیت‌پذیری با مسائل فردی و اجتماعی مرتبط است و از رویکردهای آموزشی نیز تاثیرپذیر است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش فلسفه برای کودکان (فبک) بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی دانش آموزان ششم ابتدایی انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام دانش‌آموزان ششم ابتدایی شهرستان سقز بود که از میان آنها دانش‌آموزان مدرسه ابتدایی سما به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه انتخاب شده به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره گواه و آزمایش جایگزین شد. پیش از مداخله، مسئولیت-پذیری دانش‌آموزان به وسیله پرسشنامه مسئولیت‌پذیری اندازه‌گیری شد. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، آموزش فلسفه برای کودکان را دریافت کرد و پس از آن پس‌آزمون برای دو گروه اجرا شد. در پایان داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش فلسفه برای کودکان به طور معناداری باعث افزایش مسئولیت-پذیری دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی شده است. به عبارتی محتوا و روش برنامه فبک، مسئولیت‌پذیری اجتماعی کودکان را بهبود می‌بخشد.

the effectiveness of teaching philosophy for children (p4c) on social responsibility of elementary primary students

taking responsibility refers to commitment and accountability towards individual and social affairs. responsible people have control over their thoughts, emotions and deeds, and take responsibility for consequences of their own behavior. therefore, responsibility is closely linked with social and individual affairs and is affected by educational approaches. the present study aims to determine the impact of teaching philosophy for children (p4c) on sixth-grade students’ social responsibility. the research method used in this study was quasi-experimental, with a pre-test-post-test design and a control group. the statistical population included all sixth-grade students in the city of saqqez, from which the students of sama primary school were selected through convenience sampling. the selected sample was randomly divided into two groups of 15 people each: i.e., control and experimental. before the intervention, students’ responsibility was measured by the responsibility questionnaire. then, the experimental group received a philosophy for children training for eight sessions, and a post-test was conducted for both groups. the data were analyzed using the analysis of covariance test. the results showed that teaching philosophy for children had significantly enhanced sixth-grade students’ responsibility. in other words, the content and method of teaching philosophy for children improves children’s social responsibility.