اثربخشی اجرای برنامه فلسفه برای کودکان بر ادراک شایستگی و انعطاف‌پذیری شناختی کودکان پسر بی‌سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر اجرای برنامه فلسفه برای کودکان بر ادراک شایستگی و انعطاف‌پذیری شناختی کودکان پسر بی‌سرپرست بود. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی بر اساس پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود که به همین منظور 32 نفر از پسران بی‌سرپرست گروه سنی ب (نه و ده‌ساله) و ج (یازده و دوازده‌ساله) مرکز شبانه‌روزی شهرستان ازنا به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای‌داده شدند. نمونه آماری پژوهش پرسشنامه‌های ادراک شایستگی و انعطاف‌پذیری شناختی که ابزار این پژوهش بودند را پیش از آموزش و پس از آموزش تکمیل کردند. دوره آموزشی فلسفه برای کودکان در طی هشت جلسه هفتگی به مدت 2 ساعت برگزار شد. یافته‌های حاصل از این تحقیق با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای برنامه فلسفه برای کودکان با اطمینان 95 درصد (0.05>p). منجر به افزایش ادراک شایستگی (شناختی 64%، اجتماعی 54% و جسمانی 51%) و انعطاف‌پذیری شناختی 70/. در گروه آموزش شده است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش می‌توان برنامه فلسفه برای کودکان را به‌عنوان راهکاری مناسب به‌منظور افزایش ادراک شایستگی و انعطاف‌پذیری شناختی کودکان پسر بی‌سرپرست مورداستفاده قرارداد

The Effectiveness of Implementing a Philosophy for Children Program on Perceived Competence and Cognitive Flexibility of Orphaned Boys

The aim of the present study was to investigate the effectiveness of implementing a Philosophy for Children (P4C) program on the perceived competence and cognitive flexibility of orphaned boys. The quasiexperimental research was based on a pretestposttest control group design. For this purpose, 32 unattended boys in the age groups B (nine and ten years old) and C (eleven and twelve years old) of Azna boarding center were selected by convenience sampling method and were randomly assigned to two control and experimental groups. The statistical sample of the study completed the perceived competence and cognitive flexibility questionnaires as the research instruments before and after training. The Philosophy for Children course was held during eight weekly twohour sessions. The findings of this study, using analysis of covariance, showed that the implementation of the P4C program, with a certainty of 95% (p < 0.05), leads to increased perceived competence (64% for cognitive, 54% for social, and 51% for physical), and cognitive flexibility (70%) in the experimental group. According to the results of this study, the P4C program can be used as a suitable solution to increase perceived competence and cognitive flexibility of orphaned boys.