بررسی نقش تصاویر هنری در مواجهه‌ منطقی مخاطب نوجوان با مفهوم مرگ براساس الگوی ساختارهای نظام تخیل از منظر ژیلبر دوران (نمونه‌ موردی رمان آن‌سوی دریای مردگان)

ژیلبر دوران فیلسوف و متفکر فرانسوی، ریشه‌ بسیاری از خیال‌پردازی‌های بشر را کهن‌الگوهایی می‌داند که خاستگاه اصلی آن‌ها ترس از گذر زمان و تلاش برای کنترل آن است. برهمین‌اساس نمادهای خیالی را به دو منظومه‌ اصلی روزانه و شبانه تقسیم می‌کند. منظومه‌ روزانه بازنمایی‌کننده‌ ترس از مرگ و منظومه‌ شبانه تعدیل‌کننده‌ این هراس است. این رویکرد نقش شایانی در تشخیص انگیزه‌های پنهانی داشت که به‌شکل ناخودآگاه خود را بر ذهن هنرمند تحمیل می‌کنند. رمان «آن‌سوی دریای مردگان» از معصومه میرابوطالبی اثری است که دغدغه‌ اصلی خود را مسئله‌ مرگ و نحوه‌ ارائه‌ آن برای مخاطب نوجوان قرار داده است. نویسنده در این اثر با بهره‌گیری از تصاویری خیالی تلاش کرده است تا مخاطب خود را با جلوه‌ای متناسب از مرگ مواجه سازد. مقاله‌ حاضر که به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است در پی بررسی شیوه‌ اثرگذاری تصاویر رمان یادشده در تعدیل ترس مخاطب نوجوان از مرگ است. نتایج نشان‌گر آن است که نویسنده بیشترین استفاده را از منظومه‌ روزانه‌ تخیلات داشته است و در این میان ریخت‌های حیوانی، تاریکی و سقوطی به‌ترتیب بیشترین انعکاس را دارند. تقابل‌های موجود در این تصاویر بازنمایی‌کننده‌ مرگ و زندگی و هراس از مرگ و مواجهه‌ مطلوب با این هراس است.

Role of Artistic Images in Rational Conflict of Young Adults with Death based on Gilbert Durand’s Model for Structures of Imagination: A Case Study of the Novel “Beyond the Sea of the Dead”

The French thinker and philosopher, Gilbert Durand, considers the roots of many human fantasies to be archetypes, the main origin of which is the man’s fear of the passage of time and his attempts to control it. Accordingly, he divides imaginary symbols into two main regimes:  diurnal and nocturnal. The diurnal regime represents the fear of death, while the nocturnal regime is a moderator for this fear. This approach plays a significant role in identifying hidden motives that unconsciously impose themselves on the artist’s mind. For the novel “Beyond the Sea of the Dead” by Masoumeh Mirabutalebi, the main concern is the issue of death and how to present it to the young adult audience. This work attempts to confront the audience with an appropriate face of death by using imaginary pictures. The present article applies a descriptiveanalytical method to examine the effect of images provided by the novel on modulating the young audience’s fear of death. The results show that the author has made the most use of the diurnal regime of imaginations, with animal, darkness and falling symbolism are most strongly reflected, respectively. Available contrasts between these images represent death, life, fear of death, and proper confrontation with this fear.