چگونگی درک بُعد سوم در کودکان 7 تا 11 سال و پرورش آن

درک از بُعد سوم، مهارت مورد نیاز حرفه‌هایی در زمینه علوم، فناوری، مهندسی، ریاضیات و هنر است. هوش فضایی که مبین تجسم سه بُعدی اشیا است، مهارتیست که می‌توان در کودکی آن را افزایش داد. پژوهش کاربردی حاضر با هدف بررسی نحوه درک کودکان 7 تا 11 سال نسبت به بُعد سوم احجام و چگونگی آگاه‌سازی آنان نسبت به ویژگی‌های یک حجم انجام گرفت.نمونه آماری شامل 600 کودک 7 تا 11 ساله، به صورت  تصادفی انتخاب شده و از ابزار پیمایشی پرسشنامه متناسب با فهم کودکان در آن بهره برده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزار spss22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج حاصله (p <0.05) کودکان به سوالات احجامی که پیش از این در قالب وسایل روزمره و اسباب‌بازی با آن‌ها مواجهه شده بودند پاسخ درست دادند. درک شخصیت‌پردازی صورت گرفته در محصول از درک حجم محصول و نحوه شکل‌گیری آن برایشان آسان‌تر بود و در مواجهه با یک حجم آن‌را با اشکال دو بُعدی توصیف میکردند. الزام لمس احجام، عدم استفاده از احجام ناآشنا برای ایجاددرک از بعد سوم و طراحی فضای آموزشی به نحوی که کودک بتواند درون احجام قرار بگیرد از ضروریات طراحی ابزارها یا محیط‌های پرورش درک از بعد سوم در کودکان است.

Three-Dimensional Perception and Its Development in Children Aged 7 to 11

An understanding of the third dimension is a skill required for many professions in science, technology, engineering, mathematics and arts. Ability of spatial intelligence, representing the threedimensional visualization of objects, can be developed in childhood. The current practical study aims to investigate how children aged 7 to 11 years old perceive the third dimension of objects and how they can be informed about attributes of an object. The statistical sample consisted of 600 children aged 7 to 11 years old which were randomly selected. The survey questionnaire was used in accordance with children’s understanding. The collected data were analyzed using the SPSS Statistical software V22.0. Based on the results obtained (p < 0.05), the children responded correctly to questions on dimensional objects previously encountered in the form of everyday objects and toys. For the subjects, to understand the characterization of an objects seems easier than to understand the dimension of the same object and how it was formed. In the face of any object, they described it in twodimensional forms. Some designing requirements for devices or environments as to foster children’s thirddimensional understanding are the necessity for touching objects, not using unfamiliar objects as to form an understanding of the third dimension, and designing an educational space so that the child can be inside the objects.