بررسی دیدگاه برساخت‌گرایی اجتماعی درباره کودکی، و آموزه‌های آن برای برنامه آموزش تفکر به کودکان

هدف این پژوهش بررسی دیدگاه برساخت گرایی اجتماعی در باره کودکی است و آنچه این دیدگاه برای برنامه آموزش تفکر به کودکان دارد. پژوهش با روش فلسفی صورت گرفته است. برساخت گرایی اجتماعی دیدگاهی است که کودک و دوره کودکی را برساخته ای اجتماعیفرهنگی می داند و نه امری طبیعی. بر این اساس، کودک از ویژگی های رشدیِ طبیعیِ ثابت برخوردار نیست، در عین حال صلاحیت کافی برای این که به عنوان عامل اجتماعی به حساب آید را دارا می باشد. برخلاف باورهای سنتی، در این دیدگاه کودک نه ارزش ابزاری، بلکه ارزش ذاتی دارد. برساخت گرایی اجتماعی تفکر کودک را مستقل از بزرگسال و برخوردار از سرشتی اجتماعی می داند. این مکتب بر گفتمان های چندگانه پست مدرنیسم، فمینیسم پساساختارگرا، پسااستعمارگرایی و جامعه شناسی جدید کودکی مبتنی است. برخی از آموزه های منتج از برساخت گرایی اجتماعی کودکی در زمینه آموزش تفکر به کودکان از این قرار هستند: بافت و زمینه های فرهنگی و اجتماعی در آموزش تفکر به کودکان اهمیت می یابد، آموزش تفکر به صورت گروهی برجسته می شود. بر روابط تعاملی، یادگیری مشارکتی، دوستی ها و بازی های نمایشی کودکان تاکید می شود. نقش نهادهای غیر رسمی در کنار نهاد رسمی آموزش و پرورش در جریان رشد تفکر کودک بیش از پیش اهمیت می یابد.

The social constructionism approach to childhood, and what it has for philosophy for children program(p4c).

This research is concerned with the concept of childhood based on the social constructionism and what it has for philosophy for children program (p4c). The philosophical method was applied. Social constructivism views childhood as a sociocultural construct, and not a natural phenomenon. According to this perspective childhood is intrinsically valuable and children are seen as social agents, experts, and thinkers. The social constructivism considers child’s thinking independent of adults and of social nature. The constructed concept of childhood is based on multiple discourses of postmodernism, femanism, poststructionism, postcolonialism, and new socialogy of childhood. The fowlloing are some doctrines of social constructionism of childhood to teach children thinking:  Cultural and social contexts are important in teaching children thinking, Collective thinking is highlighted. In this regard, the emphasis is on interactive relationships, Interactive learning, friendships and children’s play games. The role of informal institutions alongside the formal institution of education becomes increasingly important in the development of child thinking.