نقش شاخص‌های مدیریتی و سرمایه اجتماعی در ارتقای میزان مشارکت شهروندان در امور شهری (مطالعه موردی: شهر پارساباد مغان)

مشارکت شهروندان در امور شهری در واقع توسعه از مردم، با مردم و برای مردم است؛ بنابراین بسترسازی لازم برای مشارکت ‌اجتماعی شهروندان و درک جایگاه آنان در هر برنامه‌ریزی توسعه، بسیار ضروری است. به عبارتی مشارکت شهروندان در تصمیم‌گیری‌ها، برنامه‌ریزی‌ها و کلیه فعالیت‌ها و امور شهری، موردتوجه مدیران، برنامه‌ریزان و صاحب‌نظران توسعه اجتماعی مخصوصاً در حوزه برنامه‌ریزی شهری و شهرسازی قرارگرفته است. در این میان مفاهیم متعددی در ارتقای مشارکت شهروندان تاثیرگذار می‌باشد؛ که ازجمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به متغیرهای متعدد سرمایه اجتماعی و متغیر شاخص‌های مدیریتی می‌باشد. لذا هدف مقاله حاضر بررسی شاخص‌های سرمایه اجتماعی و شاخص‌های مدیریتی متاثر برافزایش میزان مشارکت شهروندان در امور مربوط به امور شهری می‌باشد. لذا تحقیق موردنظر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و مواد و روش از نوع توصیفی – تحلیلی می‌باشد. برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید که با توجه به مشخص بودن حجم جامعه آماری و ضریب اطمینان 95% با توجه به جمعیت شهر پارساباد مغان تعداد نمونه 322 بدست آمد که برای نتیجه‌گیری بهتر تعداد پرسشنامه‌ها به تعداد 390 عدد افزایش یافت. در این پژوهش برای سنجش متغیرها و پاسخگویی به فرضیات تحقیق و تاثیر هر یک از معیارهای سرمایه اجتماعی و شاخص‌های مدیریتی مشارکت شهروندان قابل‌اندازه‌گیری بر میزان مشارکت شهروندان به‌عنوان متغیّر وابسته و همچنین تاثیر مستقیم و غیرمستقیم هر یک از متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، روش پیرسون جهت شناخت میزان ضریب همبستگی و رگرسیون خطی جهت ضریب تعیین و beta مورد استفاده قرارگرفته است تا اطلاعاتی در زمینه علّیت ها و روندهای موجود به دست دهد. لذا از بابت اینکه تعداد سوالات برای هر کدام از متغیرها زیاد بوده، لذا در ابتدای امر با استفاده از روش تحلیل عاملی به کاهش تعداد داده‌ها (برای متغیر شاخص‌های مدیریتی تعداد 4 متغیر با کدهای mi، متغیر سرمایه اجتماعی به 6 متغیر با کدهای sc و برای متغیر مشارکت شهروندان تعداد 4 متغیر نهایی با کدهای p) پرداخته‌شده است. نتایج نشان داد که میان متغیرهای سرمایه اجتماعی و شاخص‌های مدیریتی با ارتقای میزان مشارکت شهروندان رابطه معناداری وجود دارد.