ارزیابی میزان برخورداری مناطق روستایی از شاخص های پایداری اجتماعی مطالعه موردی: دهستان حومه شمالی-شهرستان اسلام آباد غرب

امروزه رویکرد توسعه پایدار به عنوان چارچوبی برای تحلیل سکونتگاه های روستایی از ارزش و اعتبار بالایی برخوردار است و دارای ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است که در این بین پایداری اجتماعی یکی از سه رکن اساسی و هدف غایی توسعه پایدار بوده است که بیشتر با ابعاد کیفی زندگی انسانی همراه است و با مفاهیمی چون، مشارکت، انسجام، عدالت اجتماعی، کیفیت زندگی، امید به آینده و .. همراه بوده و بر آنها تاکید دارد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف سنجش و اولویت بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی دهستان حومه شمالی شهرستان اسلام آباد غرب انجام گردیده است. این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی – تحلیلی است. داده های مورد نیاز با استفاده از شیوه کتابخانه ای (فیش برداری) و میدانی (پرسشنامه) گردآوری شده است. محدوده مورد مطالعه شامل 23 روستای دارای سکنه دهستان حومه شمالی شهرستان اسلام آباد غرب است که دارای 1387 خانوار است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 309 نفر برآورد گردید که بر حسب تعداد خانوار موجود در هر روستا بین سرپرستان خانوار توزیع گردید. تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از تکنیک تصمیم گیری الکتر انجام گردید که نتایج آن بیانگر این موضوع است که شاخص های پایداری اجتماعی در روستاهای مورد مطالعه از توزیع مناسبی برخوردار نیست. به گونه ای که میزان پایداری در 3 روستا در سطح نسبتاً پایدار، در 16 روستا در سطح پایداری متوسط و در 4 روستا در وضعیت نسبتاً ناپایدار قرار دارد. و از بین 10 شاخص در نظر گرفته شده، شاخص همبستگی اجتماعی دارای بیشترین تاثیر و شاخص رضایت از کیفیت خدمات کمترین تاثیر را بر پایداری اجتماعی دهستان حومه شمالی داشته است.

The evaluation of social sustainability indicators in the Rural AreasCase Study: Rural suburban city north of IslamabadWest

Nowadays, the attitudes toward the sustainable development as a framework to analyze rural settlements have underline value and credit; which have the various dimensions such as economic, social, and environmental ones in which the social sustainability has been one of the principal foundations and ultimate purpose of sustainable development. This mentioned dimension relates to quality of life; furthermore, this social sustainability accompanied with the concepts such as intercommunity, coherence, social justice, life quality, and hope for the future. So according to importance of this issue, present study has been aimed to analyze and evaluate of indicators of social sustainability in rural areas located in northern area of Eslam Abade – Gharb. This research stands on the applicable purpose and the descriptiveanalytical method. Data used in this research have been collected via library (Notetaking) and questionnaire. The study area includes 23 villages in rural district of northern suburb of Eslamabade Gharb County by having 1387 families. The sample valume is estimated around 309 people calculated by Cochran formula.  Analysis of the data from the questionnaires was conducted by using electronic decisionmaking techniques, and it shows that the indicator of social sustainability in studied villages of this research does not have the appropriate distribution. As result, the stability in 3 villages has relatively stable, and in 16 villages has average stability and in 4 villages has relatively instable. Among 10 specific indicator, the indicator of intercommunity has the most effect and the indicator of service satisfaction has the least effect on the social sustainability in the mentioned area.