سیبرنتیک غیرفعال ضریب سیل‌خیزی و توسعه فضائی حوزه مدنی شیراز بر بسترهیدروژئومورفیک طی دهه‌های 1330 تا 1380

رخدادهای طبیعی از آغاز تا به امروز همواره جزء لاینفک زندگی جوامع بشری می‌باشد. چنانکه مهندسین و محققان را برآن داشته تا با روش‌های گوناگون و به کارگیری نرم افزارها جهت پیش بینی و تخمین و ضریب خطر پذیری و...،  تجزیه و تحلیل  و محاسبه نمایند. یکی از این پدیده ها سیل می‌باشد که در تمامی پروژه‌ها و برنامه‌ریزی توسعه‌ای در کشور جزء اولویت‌های ساختاری سیستمی برنامه‌ریزان و مشاوران مهندسی می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی بازخورهای ضریب سیل‌خیزی و توسعه فضائی حوزه مدنی شیراز بر بستر هیدروژئومورفیک آن طی دهه‌های 1330، 1350، 1360 و1380 می‌باشد. به همین منظور از عکس‌های هوایی شهر شیراز طی دهه‌های مذکور و نقشه‌های توپوگرافی با مقیاس 1/50000 وهمچنین نقشه‌های زمین‌شناسی با مقیاس 1/100000 استفاده شده و سپس با استفاده از نرم‌افزارهایی چونgis  و graphers پلات‌های مربوط به میزان ضریب سیل‌خیزی بخش‌های فوق را از طریق فرمول ضریب گراویلیوس محاسبه، ترسیم و سپس تحلیل نموده‌ایم. نتایج حاصله نشان داد که ضریب سیل‌خیزی حوضه شیراز  مابین 1 تا 1/9 بوده که بیانگر روند متوسط حوضه از لحاظ  سیل‌خیزی است. سپس میزان ضرایب محاسبه شده نیز برای رشد و توسعه ادواری شهر شیراز در قالب حوضه شیراز در دهه‌های 1330، 1350، 1360 و 1380 به ترتیب مابین 1/85 تا 1/86، 1/67 تا 1/75، 1/46 تا 1/66 و 1/47 تا 1/67 از نظر میزان سیل‎‌خیزی بوده که به طور کلی می‌توان گفت اعم قسمت‌های توسعه شهری شیراز نسبت به حوضه هیدروژئومورفیک در بخش حداقل از نظر سیل‌خیزی واقع گردیده است. توسعه ادواری حوزه شیراز البته در برخی مناطق در دهه‌های 1360 و 1380 به سمت مناطق متوسط تا حداکثر از نظر سیل‌خیزی پیش‌روی نیز داشته است.نکته قابل تامل اینکه مناطق یاد شده از لحاظ ضریب سیل‌خیزی غیرفعال بوده، اما این مناطق به صورت سیبرنتیک از دیگر پارامترهای ژئومورفولوژی منطقه مانند مورفوتکتونیک دارای روند پویا و فعال می‌باشد.