رتبه‌‌بندی استان‌های کشور از نظر ایجاد ارزش افزوده‌ زیر بخش‌های اقتصادی بر اساس مدل تصمیم‌گیری چند معیاره (vikor)

آگاهی از منابع و پتانسیل‌های اقتصادی مناطق در جهت رشد و پیشرفت آنها، ضروری است. یکی از شاخص های مهم اقتصادی، که نشان دهنده‌ی نحوه ی بهره گیری از ظرفیت منابع انسانی و طبیعی متناسب با هر منطقه در جهت رشد اقتصادی و تولید آن است، ارزش افزوده بخش های مختلف اقتصادی می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر، دستیابی به مزیت‌های نسبی هر استان از طریق رتبه بندی ارزش افزوده ایجاد شده فعالیت‌های اقتصادی مختلف است. بدین منظور ابتدا با استفاده از روش آنتروپی شانون به وزن دهی هر یک از 15 زیر بخش اقتصادی پرداخته، سپس به منظور دستیابی به نتایج تحقیق، با استفاده از داده‌های موجود در مرکز آمار و استفاده از  تکنیک تصمیم گیری چند معیاره (vikor) برای داده‌های سال1390 تحلیلی صورت گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که استان خوزستان به دلیل سهم بالای 48 درصدی ارزش افزوده در بخش معدن و مقدار عددی شاخص ویکور معادل 0.290بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است، تهران به دلیل داشتن سهم زیاد در بخش «واسطه گری مالی» و «مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار»، با مقدار عددی 0.472 از شاخص ویکور، رتبه دوم را به خود اختصاص داده است و استان کهگیلویه و بویر احمد به دلیل دارا بودن سهم بالا (11درصدی) بخش معدن و مقدار عددی 0.538 شاخص ویکور، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. استان‌های قم (مقدار شاخص 0.993)، سمنان (0.993) و چهارمحال و بختیاری (0.993) به دلیل پایین بودن سهم آنها از بخش‌های مختلف اقتصادی، کمترین رتبه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. بنابراین در راستای سیاست عدالت اجتماعی، به‌ عنوان هدف محوری برنامه های توسعه کشور، لازم است که وضعیت مناطق مختلف کشور (استان های کشور) از نظر نحوه پخشایش خدمات و میزان برخورداری از شاخص های مختلف اقتصادی اجتماعی و زیربنایی، بررسی شود و نارسائی ها برای برنامه های آتی توسعه در نظر گرفته شود.