ارزیابی ژیواقلیم بافت کوهستانی در راستای شناسایی مناطق ژیوتوریسم زمستانی (مطالعه موردی: استان لرستان)

مناطق کوهستانی به دلیل ویژگی‌های خاص توپوگرافی و شرایط اقلیمی ویژه، برای تثبیت جمعیت خود نیاز به تقویت و ایجاد فعالیت های مرتبط با شرایط ژیومورفولوژیکی و اقلیمی خاص خود دارند. ورزش اسکی به عنوان نماد ژیوتوریسم زمستانی یکی از راه های جذب گردشگر در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ی دارای مناطق کوهستانی برفگیر است. استان لرستان یکی از بهترین و توانمندترین استان‌ها از نظر پدیده‌های ژیومورفولوژیک می باشد؛ بافت کوهستانی منحصر به ‌فرد و وجود ارتفاعات و قلل بالاتر از 4000 متر، باعث شده است که این استان به یکی از توانمندترین استان های کشور در این زمینه تبدیل شود. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از تکنیک های چند معیاره، توان ژیوتوریسم زمستانی مناطق کوهستانی استان لرستان شناسایی شود. هدف اصلی از انجام این تحقیق ارزیابی شرایط ژیومورفولوژیک و اقلیمی منطقه برای شناسایی مناطق ژیوتوریسم زمستانی (پیست اسکی) در این استان است. در این تحقیق 8 شاخص مورد استفاده قرار گرفته است. نقشه های مورد استفاده در این تحقیق پس از ساخته ‌شدن در نرم‌افزارهای gis arc و envi، توسط مدل های (anp) و (ahp) تعیین وزن شده و سپس با استفاده از مدل تاپسیس در نرم افزار arc gis مورد همپوشانی قرارگرفته و در نهایت نقشه نهایی مناطق مستعد گردشگری زمستانی استان تهیه شده است. نتایج نشان داد که دامنه‌های شمالی ارتفاعات اشترانکوه واقع در شهرستان ازنا، از نظر شاخص های مورد بررسی، برای ایجاد مناطق گردشگری زمستانی (پیست اسکی) مناسب‌ترین وضعیت را داشته و بعد از آن به ترتیب دامنه‌های شمالی ارتفاعات قالیکوه در شهرستان الیگودرز و ارتفاعات گرین واقع در مرز شهرستان‌های بروجرد و سلسله، مناسب‌ترین مناطق استان برای ژیوتوریسم زمستانی محسوب می شوند.