نقش آموزش در توسعه ی فعالیتهای غیر زراعی مورد مطالعه : مناطق روستایی شهرستان سمیرم

آموزش یکی از مهم ترین ابعاد توسعه و از زاویه‏ی دید متفاوتی خود یکی از ابزارهای اصلی در تحقق اهداف مختلف توسعه به ویژه توسعه پایدار به حساب می آید. دلیل عمده این قضیه اهمیتی است که منابع و سرمایه های انسانی به عنوان پایه های اصلی ثروت هر ملت در مدل های مختلف توسعه از آن برخوردارند. از منظر توسعه ی روستایی آموزش و یادگیری دو ابزار بسیار قدتمند برای مقابله با فقر روستایی و رسیدن به توسعه پایدار هستند. در استراتژی اقتصاد غیر زراعی روستایی نیز از آموزش و مهارت به عنوان یکی از عوامل اساسی در تحقق الگوهای پیشنهادی یاد شده است. در این پژوهش به بررسی رابطه بین برخورداری از آموزش و پرداختن به فعالیت غیر زراعی در بین خانوارهای روستایی شهرستان سمیرم پرداخته شده است. بررسی این رابطه از طریق انتخاب نمونه ای به حجم 423 نفر از خانوارهای ساکن در 25 روستای شهرستان سمیرم، صورت گرفت. روش اصلی این تحقیق پیمایش و ابزار گردآوری داده های بخش میدانی پرسشنامه محقق ساخته بوده است. تحلیل داده ها در محیط نرم افزار spss و عمدتاً از طریق بررسی معناداری اختلاف میانگینها در دو گروه دارنده و فاقد تنوع در فعالیت های اقتصادی انجام شده است. بررسی ها وجود اختلاف معنادار در میانگین میزان برخورداری از آموزش و نیز نمره دسترسی به خدمات ترویجی بین دو گروه مذکور را مورد تایید قرار داد. در نتیجه به نظر می رسد اهتمام ویژه به ارتقا کمی و کیفی آموزش های عمومی، فنی و حرفه ای و ترویجی در مناطق روستایی می تواند بر گرایش روستاییان به سمت تنوع بخشی به فعالیت ها و به تبع آن منابع درآمدی شان به نحو مثبتی اثرگذار باشد.