تحلیلی بر پایداری اجتماعی مسکن در مناطق روستایی (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان ازنا)

توسعه روستایی از عوامل مختلفی نشات می گیرد که یکی از آنها مسکن مطلوب می باشد. مسکن به مثابه ی واحد تسهیلات فیزیکی یا به عنوان کالایی اقتصادی و پر دوام است که نقش اجتماعی یا جمعی نیز دارد. از این رو هدف اصلی این پژوهش ارزیابی شاخص ها و نماگرهای تبیین کننده پایداری اجتماعی مسکن در مناطق روستایی است که به صورت مطالعه موردی در مناطق روستایی شهرستان ازنا صورت گرفته است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می باشد. برای گردآوری داده ها از دو روش کتابخانه ای- اسنادی و از روش میدانی همچون مشاهده و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق سرپرستان خانوارهای واحدهای مسکونی مناطق روستایی شهرستان ازنا می باشد که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم 239 نفر از بین آنها به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردیده و با ابزار پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفته اند. به منظور سنجش ضریب اعتبار پرسشنامه آزمون پیش آهنگی انجام گرفت که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن بیش از 77/0 درصد بدست آمد. نتایج حاصل از طریق تجزیه و تحلیل های آماری در نرم افزار spss نشان می دهد که شاخص های «میزان تاثیر واحدهای مسکونی روستایی در تولید مواد زاید» و «میزان تاثیر واحدهای مسکونی روستایی در تخریب منابع طبیعی» در شرایط پایین تر از حد متوسط پایداری می باشند و بطورکلی پایداری اجتماعی مساکن روستایی منطقه در شرایط پایینی قرار دارد.